Σε πηγή όλων των δεινών του πλανήτη εξελίχθηκε και εξελίσσεται η εξωτερική βρετανική πολιτική από τον Β’ ΠΠ και μετά καθώς και η ουκρανική σύγκρουση, η οποία παραλίγο να οδηγήσει ακόμα και σε πυρηνική σύγκρουση είναι πρωτίστως δικό της δημιούργημα (με ευθύνη βέβαια και της προηγούμενης κυβέρνησης Μπάιντεν στις ΗΠΑ).
Βέβαια θα αναρωτηθεί κάποιος εάν η ισχύς αυτής της χώρας είναι ακόμα τόσο μεγάλη για να παίζει ρόλο στις διεθνείς καταστάσεις.
Η αλήθεια είναι πως η Βρετανία δεν θεωρείται πλέον παγκόσμια δύναμη μετά το «κούρεμα» που υπέστη το 1956 από τους Αμερικανούς στον πόλεμο του Σουέζ, όταν έλαβε την εντολή από τότε πρόεδρο των ΗΠΑ, Ντουάιτ Αϊζενχάουερ, να αποχωρήσει μαζί με την Γαλλία από την Διώρυγα, για να αποτραπεί η πραγματοποίηση της απειλής της τότε Σοβιετικής Ένωσης, ότι θα έπληττε της βρετανογαλλικές δυνάμεις που την είχαν καταλάβει, ακόμα και με πυρηνικά όπλα.
Η Βρετανία ήταν μέχρι και τον Β’ ΠΠ η μεγαλύτερη δύναμη που είχε εμφανιστεί στην Ιστορία καθώς στην επικράτειά της «δεν έδυε ποτέ ο ήλιος»!
Η έκταση των αποικιών της ήταν κυριολεκτικά τεράστια.
Μετά τον Α’ΠΠ η ισχύς του βρετανικού Στέμματος, ήταν σε φθίνουσα πορεία αλλά ήταν ο Β’ ΠΠ που αποτέλεσε την «ταφόπλακα» για την βρετανική κυριαρχία στον πλανήτη όπως και για τους Γάλλους, οι οποίοι δέχτηκαν τρεις απανωτές στρατιωτικές «ταπεινώσεις» σε Ινδοκίνα, Σουέζ και Αλγερία την δεκαετία του ’50.
Ωστόσο, οι Βρετανοί δεν είχαν πει την τελευταία τους λέξη και φρόντισαν να δημιουργήσουν μία κατάσταση, η οποία θα τους επέτρεπε να παίζουν ακόμα καίριο ρόλο στην παγκόσμια γεωπολιτική.
Αποσύρθηκαν από τις αποικίες τους αλλά ανέλαβαν την χάραξη των συνόρων τους ως νέων κρατών!
Κάτι που είχαν δικαίωμα να το κάνουν με το σκεπτικό ότι αλλιώς θα δημιουργούνταν χάος λόγω της κατάρρευσης της αποικιακής τάξης.
Έτσι λοιπόν δημιούργησαν νέα τεχνητά κράτη με ιδιοτελείς σκοπούς και όχι με βάση την ιστορία, την θρησκεία και τα έθνη που κατοικούν στις πρώην αποικίες.
Το κορυφαίο παράδειγμα που αφορά άμεσα και τον Ελληνισμό είναι η Κύπρος.
Αντί να ενωθεί το νησί με την Ελλάδα και να αποτελούν ένα ενιαίο ελληνικό κράτος, η Βρετανία έπεισε τον τότε ηγέτη των Ελληνοκυπρίων, τον Μακάριο, να επιλέξει να γίνει αρχηγός ενός ξεχωριστού κράτους.
Ενός κράτους το οποίο δημιουργήθηκε με την συμφωνία της Ζυρίχης και ήταν μία «βραδυφλεγής» βόμβα, κάτι που αποδείχτηκε μέσα σε λίγα χρόνια με τα ένοπλα επεισόδια του 1963, καθώς με την συμφωνία αυτή, δόθηκε εξουσία στους Τουρκοκυπρίους οι οποίοι αποτελούσαν μόλις το 18% του συνολικού πληθυσμού να θέτουν βέτο στις προεδρικές αποφάσεις!
Συγκεκριμένα η Κυπριακή Δημοκρατία θα λειτουργούσε με Έλληνα πρόεδρο και Τούρκο αντιπρόεδρο, ο οποίος θα διέθεται βέτο για μια σειρά ζητημάτων στην άμυνα, εξωτερική πολιτική και αλλού.
Τόσο το κοινοβούλιο όσο και η δημόσια διοίκηση θα είχε αναλογία Ελλήνων και Τούρκων 70/30.
Σε περίπτωση συγκρούσεων θα λειτουργούσε το Ανώτατο Δικαστήριο, το οποίο θα είχε 3 δικαστές, έναν Έλληνα, ένα Τούρκο και ένα ουδέτερο
Η ίδια συμφωνία όριζε την Τουρκία ως εγγυήτρια δύναμη μαζί με την Ελλάδα και την Βρετανία δίνοντάς της το δικαίωμα ακόμα και να επέμβει στρατιωτικά έαν το έκρινε απαραίτητο!
Υπήρχε περίπτωση να λειτουργήσει ένα τέτοιο κράτος;
Και όμως ο Μακάριος αποδέχτηκε την βρετανική «προσφορά» για να παραμείνει «αρχηγός».
Οι Βρετανοί ήθελαν να διατηρήσουν υπό τον έλεγχό τους το νησί μέσω του προσφιλούς σε αυτούς «διαίρει και βασίλευε» για να έχουν τον έλεγχο της ανατολικής Μεσογείου.
Τις συνέπειες αυτής της πολιτικής τις πληρώνουμε ακόμα και τώρα, με την τουρκικής εισβολή στην Κύπρο το 1974 και έκτοτε την κατοχή του 34% του νησιού από τις δυνάμεις της Άγκυρας.
Υπάρχουν δύο ελληνικά κράτη αντί ενός και φυσικά μειώνεται η δύναμη του Ελληνισμού στον κατεξοχήν γεωστρατηγικό του χώρο που είναι η ανατολική Μεσόγειος.
Εδώ ο στόχος των Βρετανών ήταν γεωπολιτικός ενώ στις υπόλοιπες αποικίες ήταν κυρίως ενεργειακός και οικονομικός.
Βασικά όπου υπήρχε πετρέλαιο και φυσικό αέριο δημιούργησαν κράτος!
Υπήρχε κάποια εμφανή θρησκευτική ή φυλετική διαφορά ώστε να υπάρχει αναγκαιότητα δημιουργίας ενός κράτους όπως το Κουβέιτ;
Το Κουβέιτ δεν μπορούσε να ανήκει κανονικά στο Ιράκ;
Γιατί να υπάρχουν κράτη όπως το Μπαχρέιν και το Κατάρ και να μην ήταν ενσωματωμένα στην Σαουδική Αραβία;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου