Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου 2024
Η υπόθεση του Ντομινίκ Πελικό, γνωστού ως το «Τέρας της Αβινιόν», έχει συγκλονίσει όχι μόνο τη Γαλλία, αλλά και την παγκόσμια κοινότητα. Ο 71χρονος Πελικό βρίσκεται αντιμέτωπος με κατηγορίες για τη συστηματική νάρκωση της συζύγου του, Ζιζέλ, επί δέκα χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων προσκάλεσε πάνω από 70 άντρες να τη βιάσουν μέσω ενός διαδικτυακού καναλιού. Ο ίδιος συμμετείχε σε κάποιες από αυτές τις αποτρόπαιες πράξεις, καταγράφοντάς τες σε βίντεο.
Όμως τα εγκλήματά του δεν σταματούν εδώ. Υπάρχουν ισχυρισμοί ότι ο Πελικό φωτογράφιζε κρυφά την κόρη του, Καρολίν, ενώ εκείνη φορούσε μόνο τα εσώρουχά της, και αποθήκευσε αυτές τις εικόνες σε έναν φάκελο που είχε ονομάσει «Η κόρη της τσ@@@ς».
Η Καρολίν, η οποία είναι μητέρα ενός παιδιού, διατηρούσε ημερολόγιο μετά τη σύλληψη του πατέρα της το 2020. Το ημερολόγιο αυτό, το οποίο δημοσιεύτηκε στη Γαλλία με τον τίτλο «Δεν τον λέω πια μπαμπά», και επεξεργάστηκε αποκλειστικά από την Daily Mail, αποκαλύπτει τον αβάσταχτο πόνο που ένιωσε και τη σκληρή διαδρομή που ακολούθησε, προσπαθώντας να κατανοήσει την καταστροφή που προκάλεσε ο πατέρας της στην οικογένειά τους.
Οι αναμνήσεις για έναν «στοργικό πατέρα»
Η Καρολίν περιγράφει τον Ντομινίκ Πελικό ως έναν άνθρωπο που κάποτε θεωρούσε «στοργικό πατέρα». Θυμάται με τρυφερότητα το οικογενειακό τους σπίτι στο Βωκλύζ, με τα γαλάζια παραθυρόφυλλα, τα οικογενειακά μπάρμπεκιου και τις καλοκαιρινές βραδιές στην αυλή παίζοντας επιτραπέζια εν μέσω γέλιων. Η εικόνα μιας φαινομενικά ευτυχισμένης οικογένειας.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτών των στιγμών, σύμφωνα με το ημερολόγιο της Καρολίν, ήταν η ομιλία του Ντομινίκ στα 50ά γενέθλιά του. Μπροστά σε φίλους και συγγενείς, ευχαρίστησε τη Ζιζέλ για «όλα αυτά τα χρόνια ευτυχίας» και ολοκλήρωσε λέγοντας: «Ευχαριστώ, ζωή». Αυτές οι λέξεις, όμως, αποδεικνύονται τραγικά ειρωνικές, καθώς η κρυφή ζωή του Πελικό και οι αποτρόπαιες πράξεις του παρέμεναν κρυφές πίσω από αυτή την πρόσοψη ευτυχίας.
Αναπολώντας χειμερινές διακοπές όταν ήταν 11 ετών, η Καρολίν γράφει: «Χειμώνας 1990. Διακοπές για σκι στο Risoul στις Hautes-Alps. Με πήγες στην πρώτη μου κόκκινη πίστα, στην πρώτη μου κόκκινη πίστα. Δεν είχα ακόμη μεγάλη αυτοπεποίθηση στα σκι. Στην κορυφή της πίστας προχώρησες μπροστά. Τρομοκρατημένη, συνέχισα μόνη μου, γλιστρώντας άσχημα, μαθαίνοντας πώς να κάνω σκι. Μου πήρε σχεδόν δύο ώρες για να φτάσω τελικά. Καταλήγω να κλαίω. Ουρλιάζω όταν σε βλέπω. Μου λες: “Βλέπεις, στο τέλος έφτασες εκεί. Στο είπα”».
Η Καρολίν, περπατώντας στο μονοπάτι των οικογενειακών της αναμνήσεων, κάποια στιγμή οδηγείται και στις βόλτες που έκανε με τον Ντομινίκ, κάνοντας ποδήλατο στη όμορφη γαλλική ύπαιθρο. «Η φωνή σου όταν ανεβαίναμε ανηφόρα: “Μην τα παρατάς! Κουράγιο!”». Αργότερα, αναφέρει τη χαρά του πατέρα της όταν έφτασε σε ένα πέρασμα, στο οποίο απόλαυσαν από κοινού την εκπληκτική θέα. Η σιωπή μεταξύ τους, σε εκείνο το χρονικό σημείο, ήταν ακόμα μια ένδειξη ευτυχίας καθώς η πληρότητα πρωταγωνιστούσε.
Αυτές οι τρυφερές αναμνήσεις, όμως, είναι που στοιχειώνουν την Καρολίν.
Το σοκ των αποκαλύψεων
Το 2020, όταν ο Ντομινίκ συνελήφθη, η ζωή της Καρολίν άλλαξε για πάντα. Οι αναμνήσεις ενός αγαπημένου πατέρα γκρεμίστηκαν, και η Καρολίν βρέθηκε να αναρωτιέται: «Ποιος ήταν πραγματικά ο πατέρας μου;»
Το ημερολόγιό της αποτυπώνει τον εσωτερικό της αγώνα να συμφιλιωθεί με τη φρικτή αλήθεια. «Ντρέπομαι που τον αγάπησα» γράφει σε κάποιο σημείο, ενώ λίγο αργότερα απευθύνεται σε εκείνον: «Δεν υπάρχεις πια για μένα».
Ωστόσο, το πιο οδυνηρό για την Καρολίν δεν είναι τα εγκλήματα του πατέρα της, αλλά η αντίφαση ανάμεσα στις χαρούμενες αναμνήσεις και τη φρίκη που αποκαλύφθηκε. «Που είναι ο άνθρωπος που με προστάτευε, με πήγαινε σχολείο, με ενθάρρυνες όταν αθλούμουν, ενθάρρυνες τις σπουδές μου και αργότερα την καριέρα μου;»
Η Καρολίν, σε ένα άλλο σημείο του ημερολογίου, με τις λέξεις που επιλέγει να περιγράψει τον συναισθηματικό της κόσμο αλλά και να αποτυπώσει στο χαρτί τις σκέψεις που την πλημμυρίζουν, συγκλονίζει. «Ο άνδρας που φρόντιζε τα εγγόνια του, έπαιζε μαζί τους και φαινόταν ικανοποιημένος από την οικογενειακή του ζωή. Πώς μπορεί κανείς να ζει διπλή ζωή και να εξαπατά τον κόσμο για τόσα χρόνια; Πώς να συμφιλιωθεί μια τόσο τρυφερή εικόνα με ένα τέτοιο τέρας;»
Το τελευταίο μήνυμα του Πελικό προς τον εγγονό του, τον γιο της Καρολίν, ήταν μέσω μιας ανάρτησης στο Facebook, για την επιστροφή του στο σχολείο κατά τη διάρκεια της πανδημίας Covid-19. «Καλή τύχη για αυτή την ελαφρώς ιδιαίτερη επιστροφή στο σχολείο. Ο παππούς σου που σε αγαπάει» του είχε γράψει. Ένα post με μια βαθιά αίσθηση φροντίδας και έγνοιας. Για αρκετούς, ίσως, μια τυπική και «βαρετή» δημόσια εκδήλωση αγάπης.
Όμως, όπως το συνοψίζει καλύτερα η Καρολίν: «Δεν ξέρεις την αξία της πλήξης μέχρι να την χάσεις».
Οι κλονισμένες σχέσεις μητέρας – κόρης
Η Καρολίν δεν είναι το μοναδικό θύμα σε αυτή την υπόθεση. Η μητέρα της, Ζιζέλ, υπήρξε το κύριο θύμα της κακοποίησης του Πελικό, αλλά η ιστορία της αποκαλύπτει επίσης την πολυπλοκότητα της σχέσης τους. Παρά τις αποκαλύψεις για την προδοσία του συζύγου της, η Ζιζέλ φάνηκε αρχικά ανίκανη να δεχτεί την πλήρη αλήθεια για τα εγκλήματα του άνδρα της, μη μπορώντας να αποδεχτεί την έκταση της κακοποίησης που υπέστη.
Οι σχέσεις των δύο γυναικών κλονίστηκαν έντονα μετά τις αποκαλύψεις του 2020 για τον πατέρα και σύζυγο, Ντομινίκ. Μπορεί πλέον η Καρολίν και η Ζιζέλ να είναι ενωμένες, περπατώντας μαζί στην αίθουσα του δικαστηρίου της Αβινιόν για τη δίκη του Πελικό, ωστόσο τα προηγούμενα τέσσερα χρόνια ακολουθούσαν διαφορετικές διαδρομές.
Μέσα από το ημερολόγιο «Δεν τον λέω πια μπαμπά», δεν εκφράζει μόνο τον πόνο της ως κόρη, αλλά και τον αγώνα της να κατανοήσει το πώς επηρεάστηκε η μητέρα της από τη συνεχή κακοποίηση. Περιγράφει τις συναισθηματικές αντιδράσεις της Ζιζέλ, η οποία, αν και θύμα, εμφανίζεται πολλές φορές μπερδεμένη και απρόθυμη να αντιμετωπίσει τη φρικτή πραγματικότητα της ζωής της με τον Ντομινίκ.
«Πώς μπορείς να συνεχίσεις να αγαπάς έναν άνθρωπο που σε κατέστρεψε τόσο βαθιά;» αναρωτιέται η Καρολίν, εκφράζοντας την απογοήτευσή της για την αδυναμία της μητέρας της να ξεφύγει από τα δεσμά του πατέρα της.
Η Καρολίν, στο ημερολόγιό της, θυμάται την ημέρα που η μητέρα της έμαθε για τις εγκληματικές πράξεις του άνδρα της. Η Ζιζέλ, τότε, αφότου επέστρεψε στο σπίτι από το αστυνομικό τμήμα, έπλυνε και σιδέρωσε τα ρούχα του συζύγου της. Και αργότερα, όταν το «Τέρας της Αβινίον», της παραπονέθηκε για τις συνθήκες φυλάκισής του, η Ζιζέλ του ετοίμασε μια τσάντα με ρούχα – κάτι που εξόργισε τον στενό της κύκλο.
«Εξαιτίας του πατέρα μου, χάνω τη μητέρα μου», έγραψε απογοητευμένη η Καρολίν. Αποκαλύπτει επίσης ότι παρά την απαγόρευση επικοινωνίας που του είχε επιβληθεί με τη γυναίκα του, εκείνος της είχε στείλει ένα γράμμα από τη φυλακή, μέσω ενός άλλου κρατούμενου, στο οποίο την εκλιπαρούσε να τον συγχωρέσει και την παρακαλούσε να μην τον εγκαταλείψει. «Ακόμα παίζει με τη μαριονέτα του» σχολιάζει η Καρολίν.
Η Καρολίν φοβόταν πως η μητέρα της έπασχε από το «σύνδρομο της Στοκχόλμης», μια διαταραχή στην οποία τα θύματα συμπάσχουν και τρέφουν συναισθήματα για τους θύτες τους. «Ο πατέρας μου την έχει φέρει τούμπα για να δει αν την έχει ακόμη του χεριού του», γράφει η Καρολίν στο ημερολόγιο, ενώ αναπαράγει τα λόγια της μητέρα της για τον Ντομινίκ: «Έχει κάνει πολλά για σένα και επίσης για τα αδέρφια σου. Ήμουν ευτυχισμένη μαζί του. Προτιμώ να θυμάμαι τις καλές στιγμές».
Σε αρκετές περιπτώσεις, μητέρα και κόρη καβγάδισαν στο τηλέφωνο, με την Καρολίν να προειδοποιεί τη Ζιζέλ ότι ο Ντομινίκ τη χειραγωγούσε, με τη μητέρα της να της λέει: «Είμαι αρκετά μεγάλη για να αποφασίζω μόνη μου».
Όταν οι Αρχές έφτασαν στους Πελικό με αρκετά αποδεικτικά στοιχεία για τις αποτρόπαιες πράξεις του Ντομινίκ, η Καρολίν «έβραζε» από οργή. Από την άλλη, η μητέρα της, προσπαθούσε «να βρει ελαφρυντικά γι’ αυτόν».
Όταν η Καρολίν ανασύρει από το βαρύ συρτάρι των αναμνήσεών της την ημέρα που πήγαν στον δικαστή, για να ακούσουν με λεπτομέρειες τι είχαν ανακαλύψει οι Αρχές, περιγράφει πως η μητέρα της «δεν αντιδρά». «Προσπαθεί να πείσει τον εαυτό της ότι ο άνδρας που αγαπούσε τόσα χρόνια δεν ήταν πάντα ένας τόσο διεφθαρμένος σεξουαλικός θηρευτής», σχολιάζει.
Το χειρότερο για την Καρολίν ήταν η αδυναμία της μητέρας της να αποδεχθεί ότι ο επί 50 χρόνια σύζυγός της είχε επίσης φτιάξει κρυφά άσεμνες εικόνες της κόρης τους. Σε μια σελίδα του ημερολογίου, τον Δεκέμβριο του 2020, γράφει: «Οι σχέσεις με τη μαμά έχουν γίνει τεταμένες. Δεν μπορεί να φανταστεί ότι θα μπορούσα κι εγώ να έχω πέσει θύμα του πατέρα μου. Η ιδέα είναι ανυπόφορη γι’ αυτήν και την καταλαβαίνω. Αλλά είμαι επίσης θυμωμένη μαζί της που δεν είναι σε θέση να εξετάσει τις αμφιβολίες μου, να ακούσει την οργή μου και τον πόνο μου».
Το τέλος του ημερολογίου
Οι τελευταίες σελίδες του ημερολογίου της Καρολίν, σταματούν στα τέλη Νοεμβρίου του 2021. Πέρασαν σχεδόν ακόμα τρία χρόνια από τότε, ωσότου αντικρίσει τον πατέρα της σε ένα κατάμεστο δικαστήριο.
«Η συγγραφή είναι η θεραπεία μου για να ξεπεράσω αυτό το τραύμα. Είμαι γεμάτη νύχτα. Είναι ένα πυκνό, ψυχρό σκοτάδι που μου κληροδότησε ο πατέρας μου. Η συγγραφή αυτού του βιβλίου θα μου επιτρέψει να μην το διώξω, αλλά να το εξερευνήσω ώστε να το φοβάμαι λιγότερο. Είμαι έτοιμη να αντιμετωπίσω όλα όσα έρχονται μπροστά μου, στη μητέρα μου και στα αδέλφια μου», γράφει στο τέλος η Καρολίν.
Η υπόθεση του Ντομινίκ Πελικό αποτελεί ένα σκληρό μάθημα για το πώς η φαινομενική κανονικότητα μιας οικογένειας μπορεί να κρύβει πίσω της μια αδιανόητη πραγματικότητα κακοποίησης και διαστροφής. Ταυτόχρονα, η ιστορία της Καρολίν και της Ζιζέλ, μας δείχνει πώς η εμπιστοσύνη, η αγάπη και οι οικογενειακές σχέσεις μπορούν να γίνουν τα βασικά μέσα για την κακοποίηση και την εξαπάτηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου