Πέμπτη 20 Ιουνίου 2024
Καθώς βρίσκεται σε εξέλιξη η Γενοκτονία ερήμωσης του δυτικού πληθυσμού, (εξαιτίας του σκασίματος της φούσκας του παγκοσμίου χρέους και της ευγονικής διάθεσης που διέπει μέλη της elite) με τη δυτική οικογένεια να αποτελεί τον κύριο στόχο και με εργαλεία όπως οι κατασκευασμένοι ιοί, τα εμβόλια ευθανασίας, η αντικατάσταση του κοστοβόρου δυτικού πληθυσμού με εισαγόμενους μετανάστες, η woke ιδεολογία και όλα όσα την συνοδεύουν, η εργαλειοποίηση του κλίματος, η φτωχοποίηση και όλα αυτά με τον τρόμο να βρίσκεται στην ημερησία διάταξη και τους εκλεγμένους ηγέτες της Δύσης (αυτό το διάστημα το deep state δίνει τα ρέστα του για την επανεκλογή Biden o oποίος παρότι δεν έχει επαφή με το περιβάλλον εμφανίζεται σε σημερινή δημοσκόπηση του FOX να προηγείται με 3 μονάδες, αποκαλυπτικό του πως κυβερνιέται ο κόσμος με φόντο ένα μαλθακό, βρεφοποιημένο και αναλώσιμο πλήθος) να δίνουν το δικαίωμα στον επικεφαλής του WEF να δηλώνει ότι τους ελέγχει, δύο ιστορικά πολιτικά ονόματα, οι πρώην πρωθυπουργοί Αντώνης Σαμαράς και Κώστας Καραμανλής ενώνουν τις δυνάμεις τους και ετοιμάζονται να δώσουν το παρόν στην εκδήλωση για το βιβλίο του δημοσιογράφου κ.Μ.Κοττάκη “Οι απόρρητοι φάκελοι Καραμανλή”.
Βy George Orwell
Στη διάρκεια της εκδήλωσης ο πρώην πρωθυπουργός και πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας κ.Αντώνης Σαμαράς θα εκφωνήσει ομιλία με θέμα “Ελλάδα και Ευρώπη σε σταυροδρόμι” ενώ θα ακολουθήσει ομιλία του πρώην πρωθυπουργού και προέδρου της Νέας Δημοκρατίας κ.Κώστα Καραμανλή.
Η εκδήλωση αποκτά τεράστια σημασία καθώς η Ε.Ε. έχει μετατραπεί σε μονοθεματική σύναξη (Ουκρανία) χωρίς φυσικά να έχουν ερωτηθεί οι λαοί ενώ ο ρόλος της επικεφαλής γίνεται όλο και πιο δυστοπικός καθώς η εμπλοκή της σε μία σειρά γεγονότων έχουν επισύρει την εμπλοκή της Δικαιοσύνης-όπως για παράδειγμα η μυστική συμφωνία της με τον επικεφαλής της Pfizer την οποία ακολούθησε αγωγή των Times της Νέας Υόρκης σε βάρος της Ursula von der Leyen.
Kαθώς στο εσωτερικό της χώρας η πολιτική ηγεσία (αρχηγοί των κομμάτων) δείχνουν να υπηρετούν την ίδια Ατζέντα ερήμωσης του πληθυσμού στην ίδια γραμμή και η Πρόεδρος της Δημοκρατίας μόνο ως κάτι ελπιδοφόρο μπορεί να αντιμετωπισθεί η κοινή παρουσία των δύο ηγετών της δεξιάς στη παρουσίαση του βιβλίου του κ. Κοττάκη.
Η χώρα μας όπως και τα υπόλοιπα κράτη της Ε.Ε. είναι δεσμώτες του δημοσίου χρέους το οποίο παρά την περί αντιθέτου φημολογία ελέγχεται από ιδιώτες-μια χούφτα οικογένειες-διά μέσω χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων όπως η FED και η BIS, η Rothschild & Co, εταιριών κολοσσών όπως η Vanguard, η Blackrock, η State Street, ιδρυμάτων όπως το Rockefeller Foundation και οικογενειών όπως οι 44 πλέον πλούσιες των ΗΠΑ η λίστα 2024 των οποίων σύμφωνα με το Forbes έχει ως εξής>
America’s Richest Families
#1 Walton family $267 B 7 Walmart Bentonville, AR
#2 Mars family $117 B 31 candy McLean, VA
#3 Koch family $116 B 13 diversified Wichita, KS
#4 Cargill-MacMillan family $60.6 B 90 (EST.) Cargill Inc. Minneapolis, MN
#5 (Edward) Johnson family $44.8 B 6 money management Boston, MA
#6 Pritzker family $41.6 B 50 (EST.) hotels, investments Chicago, IL
#7 S.C. Johnson family $38.5 B 68 cleaning products Racine, WI
#8 Cathy family $33.6 B 35 Chick-fil-A Atlanta, GA
#9 Duncan family $30 B 4 pipelines Houston, TX
#10 Cox family $26.8 B 31 media Atlanta, GA
#11 Lauder family $25.9 B 10 Estee Lauder New York, NY
#12 Hunt family $24.8 B 24 oil Dallas, TX
#13 Newhouse family $24.1 B 23 magazines, newspapers New York, NY
#14 Hearst family $22.4 B 70 Hearst Corp. New York, NY
#15 Busch family $20 B 30 (EST.) Anheuser-Busch St. Louis, MO
#16 Reyes family $19.9 B 3 food & beer distrubution Chicago, IL
#17 Smith family $19.8 B 60 (EST.) tools, banking Chicago, IL
#18 Millstone-Winter-Heyman families $19.2 B – roofing, chemicals –
#19 Taylor family $19 B 11 Enterprise Rent-A-Car St. Louis, MO
#20 Butt family $18.8 B 18 supermarkets San Antonio, TX
#21 Ziff family $18.5 B 3 publishing New York, NY
#22 Du Pont family $18.1 B 3,500 (EST.) DuPont Wilmington, DE
#23 Dorrance family $17 B 11 (EST.) Campbell Soup Co. Camden, NJ
#24 Brown family $16.5 B 25 (EST.) liquor Louisville, KY
#25 Kohler family $16.2 B 14 plumbing products, sinks Kohler, WI
#26 Johnson family $16 B 60 (EST.) Johnson & Johnson New Brunswick, NJ
#27 Marriott family $15.9 B 7 (EST.) hotels Bethesda, MD
#27 Meijer family $15.9 B 4 supermarkets Grand Rapids, MI
#27 Stryker family $15.9 B 3 medical equipment Kalamazoo, MI
#30 Crown family $14.7 B 3 (EST.) Defense, investments Chicago, IL
#31 Haslam family $14.4 B 4 truck stops, Cleveland Browns Knoxville, TN
#32 Chao family $14.2 B 19 chemicals Houston, TX
#32 Rollins family $14.2 B 11 Orkin pest control Atlanta, GA
#34 Mellon family $14.1 B 200 (EST.) banking Pittsburgh, PA
#35 Hughes family $13.8 B 3 Public Storage Inc. Glendale, CA
#36 Bass family $13.3 B 4 oil, investments Fort Worth, TX
#37 Farmer family $12.5 B 15 uniforms Cincinnati, OH
#38 Simon family $11.6 B 5 shopping malls Indianapolis, IN
#39 Jenkins family $11.2 B 25 (EST.) Publix Super Markets Lakeland, FL
#40 Simplot family $11.1 B 4 agribusiness Boise, ID
#41 (Charles & Rupert) Johnson family $10.5 B 5 mutual funds San Mateo, CA
#42 Rockefeller family $10.3 B 200 oil New York, NY
#43 Tisch family $10.1 B 34 diversified New York, NY
#44 Bechtel family $10 B 10 (EST.) construction, engineering San Francisco, CA
#44 Glazer family $10 B 21 real estate, sports teams
Αμφότεροι οι πρώην πρωθυπουργοί (Καραμανλής-Σαμαράς) έχουν στη διάρκεια πρόσφατων τοποθετήσεών τους επισημάνει τα πλέον επιθετικά εργαλεία της Aτζέντας ερήμωσης του δυτικού πληθυσμού με τον πρώην πρωθυπουργό κ. Καραμανλή να δίνει έμφαση στην απόπειρα εγκατάστασης παγκόσμιας απολυταρχίας κάνοντας μάλιστα αναφορά στο άρθρο του Joel Kotkin που δημοσίευσε ο Spectator και παρουσίασε στην Ελλάδα το Κουρδιστό Πορτοκάλι.
Σας θυμίζουμε μία από τις τελευταίες εμφανίσεις του Καραμανλή στα Ανώγια στην εκδήλωση μνήμης του Γιάννη Κεφαλογιάννη και τα σχετικά σχόλια του Κουρδιστού Πορτοκαλιού>
-Με εκπτώσεις σε θέματα εθνικής κυριαρχίας δεν εξαγοράζεται η ειρήνη. Το αντίθετο. Οι εκπτώσεις τέτοιου είδους απλώς μεγαλώνουν την βουλιμία και εντείνουν τις ηγεμονικές επιδιώξεις και τον επεκτατισμό των γειτόνων…Οι ΗΠΑ δεν έχουν κίνητρο για ειρήνη στην Ευρώπη. Η ΕΕ πρέπει να αναλάβει την πρωτοβουλία…
Ο Joel Kotkin-συνέχισε ο Καραμανλής-, διάσημος οικονομολόγος και κοινωνιολόγος σε άρθρο του στο συντηρητικό περιοδικό “Spectator” τόνιζε στις 7 Ιανουαρίου 2022 : «Η νέα απολυταρχία αναδύεται από μια αδυσώπητη συγκέντρωση πλούτου που έχει δημιουργήσει μια νέα πάμπλουτη ελίτ. Η οικονομική κληρονομιά της τελευταίας δεκαετίας είναι η υπερβολική εταιρική ενοποίηση, μια μαζική μεταφορά πλούτου στο ανώτερο 1% από την μεσαία τάξη».
H ίδια elite, η οποία για πολλούς αναλυτές ταυτίζεται με το deep state δεν διστάζει να κάνει επίδειξη ισχύος προκαλώντας ιστορικά γεγονότα τα οποία σφραγίζει ο τρόμος.
Σε αυτά θα μπορούσαν να συγκαταλέγονται ο ακρωτηριασμός του μαρτυρικού εβραικού λαού την 7η Οκτωβρίου 2023, το χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους αλλά και τα επί ελληνικού εδάφους δυστοπικά συμβάντα όπως ήταν η φωτιά στο Μάτι (η οποία μαζί με την γνωστή 17ωρη ταχύρρυθμη εκπαίδευση μετέτρεψε την Σεισάχθεια του Τσίπρα σε Ινστιτούτο Τσίπρα και τον ίδιο σε προσφιλή puppet του WEF-κάτι αντίστοιχο με τον Lula της Βραζιλίας) και το επίσης δυστοπικό και γεμάτο ερωτηματικά συμβάν των Τεμπών για το οποίο ο κ. Σαμαράς δήλωσε ότι θα είναι σημείο αναφοράς για τη σημερινή γενιά.
Ακολουθεί το άρθρο του Τhe Spectator και όπως θα διαπιστώσετε αφήσαμε για το τέλος της ανάρτησης το λόγο που ο Joe Biden έχει πολύ πιο σοβαρά πράγματα να ασχοληθεί από μία καλοδεχούμενη ανάφλεξη Ελλάδας-Τουρκίας η οποία θα συνέβαλε περαιτέρω στην συρρίκνωση του πληθυσμού.
Λοιπόν πάρτε βαθιές ανάσες (θα σας χρειαστούν) και διαβάστε το άρθρο που ακολουθεί. Μπορείτε να το διαβάσετε και απευθείας στα αγγλικά στη Ναυαρχίδα των Συντηρητικών του πλανήτη, o The Spectator.
Σε αυτό το άρθρο αναφέρθηκε ο Κώστας με το θρυλικό επώνυμο Καραμανλής, όπως Ματαφιάς.
Το άρθρο έχει μια βαριά υπογραφή.
Toυ Joel Kotkin. Eίναι αυτός εδώ>
Described by the New York Times as “America’s uber-geographer,” Joel Kotkin is an internationally-recognized authority on global, economic, political and social trends. His new book, The Human City: Urbanism for the Rest of Us, was published last year by Agate Press. He is co-editor , with Alan Berger of MIT, of the forthcoming book Infinite Suburbia, a book of essays by 52 authors.
Mr. Kotkin is the Presidential Fellow in Urban Futures at Chapman University in Orange, California and Executive Director of the Houston-based Center for Opportunity Urbanism (opportunityurbanism.org). He is Senior Advisor to the Kem C. Gardner Policy Institute. He is Executive Editor of the widely read website www.newgeography.com and writes the weekly “New Geographer” column for Forbes.com. He is a regular contributor to the Daily Beast and Real Clear Politics.
He is the author of seven previously published books, including the widely praised The New Class Conflict (Telos Press), which describes the changing dynamics of class in America.
Other past books include The Next Hundred Million: America in 2050, published by The Penguin Press. The book explores how the nation will evolve in the next four decades. The City: A Global History and Tribes: How Race, Religion and Identity Are Reshaping the Global Economy, were also published in numerous languages including Spanish, Chinese, Korean, Japanese, German and Arabic.
Mr. Kotkin has published reports on topics ranging from the future of class in global cities to the places with the best opportunities for minorities. His 2013 report, “Post- familialism: Humanity’s Futurean examination of the world’s future demography, was published by the Civil Service College of Singapore and Chapman University and has been widely commented on not only in the United States, but in Israel, Brazil, Canada and other countries.
Over the past decade, Mr. Kotkin has completed studies focusing on several major cities, including a worldwide study focusing on the future of London, Mumbai and Mexico City, and studies of New York, Los Angeles, New Orleans, Houston, San Bernardino and St. Louis, among others. In 2010 he completed an international study on “the new world order” for the Legatum Institute in London, UK that traced trans-national ethnic networks, particularly in East Asia. He also has worked in smaller communities, including a report -working with Praxis Strategy Group – on the rise of the Great Plains for Texas Tech University.
Kotkin has finished major studies on Texas urbanism, the future of localism and the re-industrialization of the American heartland for the Center for Opportunity Urbanism. As director of the Center for Demographics and Policy at Chapman, he was the lead author of a major study on housing, and is currently involved in a project about the future of Orange County, CA that will be completed this winter.
(Θα έχει “ρυθμίσει” τους υπηκόους της από τη γέννηση τους έτσι ώστε «να μεγαλώνουν αγαπώντας τη δουλεία τους» και «να μην ονειρεύονται ποτέ μία επανάσταση»)
Welcome to the end of democracy
[A rising tide of money and administrative power defines the rising autocracy]
Λυπάμαι τους ανθρώπους που ζουν σε απολυταρχικά καθεστώτα στη Λατινική Αμερική, τη Μέση Ανατολή, την Αφρική, τη Ρωσία και την Κίνα, αλλά οι ίδιοι αγνοούν σε μεγάλο βαθμό την αυταρχική τάση που αρχίζει να επικρατεί στη Δύση.
Του Joel Kotkin/The Spectator
[Aπόδοση>Κουρδιστό Πορτοκάλι]
Λυπάμαι τους ανθρώπους που ζουν σε απολυταρχικά καθεστώτα στη Λατινική Αμερική, τη Μέση Ανατολή, την Αφρική, τη Ρωσία και την Κίνα, αλλά οι ίδιοι αγνοούν σε μεγάλο βαθμό την αυταρχική τάση που αρχίζει να επικρατεί στη Δύση.
Εδώ, μην περιμένετε μια ωμά αποτελεσματική δικτατορία όπως περιγράφεται στο 1984 του Orwell: Mπορεί να παραμείνουμε, όπως είμαστε τώρα, ονομαστικά πολίτες της Δημοκρατίας, αλλά κυβερνιόμαστε από μια τεχνοκρατική τάξη εξουσιοδοτημένη από μεγαλύτερες δυνάμεις επιτήρησης από αυτές που απολαμβάνουν ακόμη και οι πιο θορυβώδεις δικτατορίες.
Η νέα απολυταρχία αναδύεται από μια αδυσώπητη συγκέντρωση πλούτου που έχει δημιουργήσει μια νέα και υπέροχα πάμπλουτη ελίτ. Πριν από πέντε χρόνια, περίπου τετρακόσιοι δισεκατομμυριούχοι κατείχαν το ήμισυ των περιουσιακών στοιχείων όλου του κόσμου. Σήμερα, μόνο εκατό δισεκατομμυριούχοι κατέχουν αυτό το μερίδιο και η Oxfam υπολογίζει τώρα αυτόν τον αριθμό σε μόλις είκοσι έξι.
Στη σοσιαλιστική Κίνα, το ανώτατο 1% του πληθυσμού κατέχει περίπου το ένα τρίτο του πλούτου όλης της χώρας, από 20% πριν από δύο δεκαετίες. Από το 1978, ο συντελεστής Gini της Κίνας, που μετρά την ανισότητα στην κατανομή του πλούτου, έχει τριπλασιαστεί.
Μια έκθεση του ΟΟΣΑ που δημοσιεύτηκε πριν από την πανδημία της Covid-19 διαπιστώνει ότι σχεδόν παντού, το μερίδιο του λιγότερο πλούσιου εθνικού πλούτου έχει μειωθεί. Αυτές οι τάσεις μπορούν να παρατηρηθούν ακόμη και σε σοσιαλδημοκρατίες όπως η Σουηδία και η Γερμανία. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπως το έθεσε συνοπτικά ο συντηρητικός οικονομολόγος John Michaelson το 2018, η οικονομική κληρονομιά της τελευταίας δεκαετίας είναι η «υπερβολική εταιρική ενοποίηση, μια μαζική μεταφορά πλούτου στο ανώτερο 1% από τη μεσαία τάξη».
Αυτή η διαδικασία έχει αναπτυχθεί τόσο στην πραγματική όσο και στην ψηφιακή οικονομία. Στη Μεγάλη Βρετανία, όπου οι τιμές της γης έχουν αυξηθεί δραματικά την τελευταία δεκαετία, λιγότερο από το 1% του πληθυσμού κατέχει το ήμισυ του συνόλου της γης. Στην ευρωπαϊκή ήπειρο συνολικά, οι γεωργικές εκτάσεις πέφτουν ολοένα και περισσότερο στα χέρια ενός μικρού στελέχους ιδιοκτητών εταιρειών και των υπερ-πλούσιων.
Στην Αμερική, ο μεγαλύτερος κάτοχος γεωργικής γης είναι ο Bill Gates με 200.000 στρέμματα, ενώ ο Ted Turner και ο John Malone είναι επικεφαλής σε κτήματα άνω των δύο εκατομμυρίων στρεμμάτων ο καθένας, δηλαδή μεγαλύτερων σε έκταση από αρκετές αμερικανικές πολιτείες.
Καθώς η παγκόσμια περιουσία έχει συγκεντρωθεί σε ελάχιστους, οι μικροϊδιοκτήτες δέχονται αυξημένη πίεση. Η Αυστραλία απολάμβανε ιστορικά υψηλά ποσοστά ιδιοκτησίας ακινήτων, αλλά το ποσοστό μεταξύ των εικοσιπέντε έως τριάντα τεσσάρων ετών μειώθηκε από το περισσότερο του 60% το 1981 σε μόλις 45% το 2016. Το ποσοστό των κατοικιών στην Αυστραλία έχει πέσει κατά 10% τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια.
Η Morgan Stanley προβλέπει ότι οι ΗΠΑ σύντομα θα γίνουν κυρίως μια «κοινωνία ενοικιαστών», καθώς οι εταιρείες της Wall Street επιδιώκουν να μετατρέψουν τα σπίτια, τα έπιπλα και άλλα είδη πρώτης ανάγκης σε προϊόντα ενοικίασης.
Η ψηφιακή οικονομία κυριαρχείται ομοίως από μια μικρή ομάδα εταιρειών κολοσσών. Αυτές, ασκούν μαζί τον έλεγχο έως και 90% των κρίσιμων αγορών, όπως βασικών λειτουργικών συστημάτων υπολογιστών, μέσων κοινωνικής δικτύωσης, διαφήμισης στο διαδίκτυο και πωλήσεων βιβλίων.
Καθώς δεν είναι πλέον ικανοποιημένη με τον έλεγχο των αγωγών, η τεχνολογική ολιγαρχία που αυξάνεται, εξαγοράζει παλιά ειδησεογραφικά πρακτορεία και «επιμελείται» τις ειδήσεις σύμφωνα με τα γούστα της. Κυριαρχεί ολοένα και περισσότερο στην mainstream ψυχαγωγία: Η πώληση της MGM στην Amazon είναι απλώς το πιο πρόσφατο παράδειγμα της κατάκτησης και της εδραίωσης στα μέσα επικοινωνίας.
Όπως οι βάρβαροι πρίγκιπες που διαμόρφωσαν τον Μεσαίωνα, οι νέοι ολιγάρχες κατάφεραν να καταλάβουν τα φέουδα τους με μικρή αντίσταση από τις αδύναμες κεντρικές κυβερνήσεις. Η πανδημία επιτάχυνε αυτή τη διαδικασία. Τα lockdown και οι περιορισμοί στην κινητικότητα αποδείχτηκαν ευεργέτημα για εταιρείες τεχνολογίας όπως η Google, των οποίων τα κέρδη διπλασιάστηκαν κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.
Σε αυτό το άκρως ρυθμιζόμενο περιβάλλον, οι πλούσιοι της τεχνολογίας έχουν γίνει απλώς πλουσιότεροι: Επτά από τους δέκα πλουσιότερους Αμερικανούς προέρχονται από τον τεχνολογικό τομέα. Η Apple, με ορισμένους υπολογισμούς, αξίζει τώρα περισσότερο από ολόκληρη τη βιομηχανία πετρελαίου και φυσικού αερίου. Οι ήδη υπέρ-πλούσιοι έχουν γίνει ακόμα πλουσιότεροι. Μόνο ο Jeff Bezos είδε την καθαρή του περιουσία να εκτινάσσεται κατά περίπου 34,6 δισεκατομμύρια δολάρια (25 δισεκατομμύρια £) τους δύο πρώτους μήνες της πανδημίας, ενώ η εταιρεία του απολαμβάνει συνεχή αύξηση εσόδων και κερδών.
Καθώς η μισθοδοσία των στελεχών στο τομέα της τεχνολογίας έφτασε στη στρατόσφαιρα των οικονομικών μεγεθών, οι μικρές επιχειρήσεις αντιμετωπίζουν αυτό που το Harvard Business Review αποκαλεί «υπαρξιακή απειλή». Οι ειδικοί προειδοποιούν τώρα ότι το ένα τρίτο των μικρών επιχειρήσεων, οι οποίες αποτελούν την πλειοψηφία των αμερικανικών εταιρειών και απασχολούν σχεδόν τους μισούς εργαζόμενους, θα μπορούσαν τελικά να κλείσουν οριστικά.
Εκατοντάδες χιλιάδες έχουν ήδη εξαφανιστεί, συμπεριλαμβανομένων σχεδόν των μισών από όλες τις επιχειρήσεις που ανήκουν σε μαύρους. Ιδιαίτερη ζημιά έχουν υποστεί οι μικροέμποροι κατά μήκος της Main Street και όσοι εργάζονται για αυτούς, όπως οι εργαζόμενοι σε εστιατόρια και στη φιλοξενία.
Η παλιά μεσαία τάξη αγωνίζεται να ανταγωνιστεί τις διαδικτυακές πλατφόρμες. Όπως έκαναν τα μεγάλα καταστήματα για δεκαετίες, η Amazon χρησιμοποιεί τη διαπραγματευτική της δύναμη για να ελαχιστοποιήσει τα ζητήματα της εφοδιαστικής αλυσίδας μισθώνοντας τα δικά της πλοία και χρησιμοποιώντας μοχλεύσεις προκειμένου να εξασφαλίσει αντικείμενα που δεν μπορούν να αποκτήσουν οι μικρότερες εταιρείες.
Παρόμοια ενοποίηση σημειώνει και η περιουσία. Καθώς η ευημερία της μεσαίας τάξης παραπαίει στη Βρετανία, οι πλούσιες σε μετρητά τράπεζες επιδιώκουν να καταβροχθίσουν την αναδυόμενη αγορά σε αναξιοπαθούντα ακίνητα, διαμερίσματα και ακόμη και μονοκατοικίες. Εν τω μεταξύ, τα μεγάλα σπίτια του κεντρικού Λονδίνου αποκαθίστανται σε βικτοριανή χλιδή από Ρώσους, Κινέζους και Άραβες επενδυτές.
Οι πολιτικές για την αλλαγή του κλίματος θα μπορούσαν επίσης να καλλιεργήσουν τη νέα αυτοκρατορία για μια γενιά. Καθώς οι ολιγάρχες της τεχνολογίας και το οικονομικό κατεστημένο εφαρμόζουν την ιδέα του Davos για μια Μεγάλη Επαναφορά, θα αναγκάσουν σε ένα γρήγορο τέλος τα ορυκτά καύσιμα. Υπάρχουν τεράστιες ευκαιρίες για μεγάλες επενδύσεις από υπερπλούσιες εταιρείες και κερδοσκόπους στην «πράσινη οικονομία», όλα δυνατά με φορολογικές ελαφρύνσεις, δάνεια και εγγυημένες πωλήσεις σε κυβερνητικές μονάδες.
Αυτή η κατάσταση υπόσχεται να δημιουργήσει μια νέα σοδειά μεγαδισεκατομμυριούχων όπως ο Elon Musk, ο πλουσιότερος σήμερα άνθρωπος του κόσμου. Στην εποχή των σούπερ-επιδοτήσεων, ένας απρόβλεπτος κατασκευαστής ηλεκτρικών οχημάτων όπως η Rivian, που έχει αμελητέες πωλήσεις και σταθερές απώλειες, μπορεί να αποτιμηθεί υψηλότερα από τη General Motors, η οποία πουλά σχεδόν επτά εκατομμύρια αυτοκίνητα και έχει 122 δισεκατομμύρια δολάρια (90 δισεκατομμύρια £) έσοδα κάθε χρόνο.
Στον Πράσινο Καπιταλισμό, ο Βρετανός μαρξιστής James Heartfield χαρακτηρίζει αυτόν τον «σοσιαλισμό λιτότητας»: Θερισμός κυβερνητικών διαταγμάτων σε αντίθεση με την πραγματική παραγωγή πραγματικών αγαθών. Ωραία δουλειά αν μπορείς να την αποκτήσεις…
Για τη μεσαία και εργατική τάξη, ωστόσο, η Μεγάλη Επαναφορά μπορεί να αποδειχθεί κάπως λιγότερο ελπιδοφόρα, αν όχι καταστροφική. Για τους περισσότερους ανθρώπους, σημειώνει ο Eric Heymann, ανώτερος οικονομολόγος της Deutsche Bank Research, η ταχεία «πράσινη» μετάβαση θα σημάνει «αισθητή απώλεια ευημερίας και θέσεων εργασίας». Η συνειδητή πολιτική της αποανάπτυξης ως μέσου για τη βίαιη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου θα απαιτήσει να βγουν οι περισσότεροι άνθρωποι από τα αυτοκίνητά τους και να αναγκαστούν να ταξιδεύουν πολύ λιγότερο και να ζουν σε μικροσκοπικά διαμερίσματα.
Η επιβολή θα είναι αναγκαστικά παρεμβατική επίσης. Οι δημιουργοί των συγκεκριμένων σχεδίων στο Ηνωμένο Βασίλειο και αλλού πιέζουν για οικογενειακούς «προϋπολογισμούς άνθρακα». Προσθέστε τεχνολογία επιτήρησης και καταλήγουμε σε κάτι παρόμοιο με το σύστημα «κοινωνικής πίστωσης» της Κίνας, στο οποίο το δικαίωμά σας στην ελεύθερη κυκλοφορία υπόκειται στην έγκριση της κυβέρνησης.
Οι νέοι απειλούνται ιδιαίτερα από αυτές τις αλλαγές καθώς αντιμετωπίζουν ήδη πολύ δυσκολότερες προοπτικές από οποιαδήποτε μεταπολεμική γενιά. Λίγοι περιμένουν τα πράγματα να βελτιωθούν: Στις χώρες με υψηλότερο εισόδημα, περίπου τα δύο τρίτα των ανθρώπων που ερωτήθηκαν από την Pew Research βλέπουν ένα φτωχότερο μέλλον για την επόμενη γενιά. Σύμφωνα με ερευνητές του Equality of Opportunity Project, περίπου το 90% όσων γεννήθηκαν το 1940 μεγάλωσαν για να αποκτήσουν υψηλότερα εισοδήματα από τους γονείς τους.
Το ίδιο ισχύει μόνο για το 50% όσων γεννήθηκαν τη δεκαετία του 1980. Μια πρόσφατη μελέτη της Federal Reserve Bank of St. Louis προειδοποιεί ότι οι millennials κινδυνεύουν να γίνουν μια «χαμένη γενιά» όσον αφορά τη συσσώρευση πλούτου. Για να θέσουμε τα πράγματα στην αληθινή τους πτυχή, περισσότεροι από τους μισούς νέους, σε μια έρευνα σε δέκα χώρες, πιστεύουν ότι ο κόσμος είναι καταδικασμένος από την κλιματική αλλαγή.
Καθώς το κόστος στέγασης και άλλων δαπανών εκτινάσσεται στα ύψη, οι γραμμές ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις σκληραίνουν. Η κληρονομιά ως μερίδιο του ΑΕΠ στη Γαλλία έχει τριπλασιαστεί περίπου από το 1950, με ορισμένους Γάλλους millennials με υψηλότερο εισόδημα να κληρονομούν περισσότερα χρήματα από όσα βγάζουν πολλοί εργαζόμενοι σε μια ολόκληρη ζωή. Η αυξανόμενη σημασία των κληρονομικών περιουσιακών στοιχείων είναι ακόμη πιο έντονη στη Γερμανία, τη Βρετανία και τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Στις ΗΠΑ, μια χώρα που στηρίζεται πολύ στον κληρονομικό πλούτο, τα παιδιά των γονέων που έχουν ιδιοκτησία βρίσκονται σε πολύ καλύτερη θέση προκειμένου να αποκτήσουν τελικά ένα σπίτι (συχνά με τη βοήθεια των γονιών). Στην Αμερική, οι millennials έχουν τρεις φορές περισσότερες πιθανότητες από τους boomers να υπολογίζουν στην κληρονομιά για τη συνταξιοδότησή τους. Μεταξύ της νεότερης γενιάς, ηλικίας δεκαοκτώ έως είκοσι δύο ετών, πάνω από το 60% αναμένει ότι η κληρονομιά θα είναι η κύρια πηγή εισοδήματός τους καθώς γερνούν.
Πώς όμως θα αντιδράσουν στην προοπτική της μόνιμης ενοικιαζόμενης δουλοπαροικίας και, εν τέλει, της απόλυτης εξάρτησης από το κράτος; Μια πρόσφατη έρευνα της Edelman αποκαλύπτει ότι αυξανόμενοι αριθμοί ανθρώπων δεν εμπιστεύονται πλέον τους θεσμούς και δεν πιστεύουν ότι η σκληρή δουλειά αποδίδει. Σε έναν κόσμο που κυριαρχείται από τους λίγους, το σημερινό πρεκαριάτο των εργαζομένων με χωρίς μέλλον και με σύντομες συμβάσεις, και όσων έχουν εγκαταλείψει εντελώς την εργασία τους, θα μπορούσε να γίνει μια οικονομικά λιγότερο χρήσιμη εκδοχή του προλεταριάτου του Μαρξ: Μια μόνιμη υποτάξη για την οποία απαιτείται επιθετική, σχεδόν στρατιωτική αστυνόμευση.
Την ίδια στιγμή, οι μεγάλες εταιρείες τεχνολογίας και οι χρηματοοικονομικοί κολοσσοί -ακόμη και εκείνοι που είναι δύσπιστοι σχετικά με τον ζήλο υπέρ της κλιματικής αλλαγής- βλέπουν την προοπτική των κερδών-ρεκόρ και των αποτιμήσεων σε «αναστάτωση». Η πανδημία επιτάχυνε τη στροφή του λευκού γιακά στην απομακρυσμένη εργασία και η ευρύτερη ζήτηση για αυτοματοποιημένες λύσεις εκτοξεύτηκε στα ύψη. Ένα μέλλον λιγότερο εξαρτώμενο από την ανθρώπινη εργασία ανεβάζει τους τεχνολογικούς ολιγάρχες στο υψηλότερο επίπεδο σε αυτό που ο Λένιν αποκαλούσε «επιβλητικά ύψη» της οικονομίας.
Σε μια ψηφιοποιημένη οικονομία, είναι καλό να ελέγχετε τις κρίσιμες θέσεις. Οι ολιγάρχες το κάνουν έξοχα. Έχουν καταλάβει κυρίαρχα μερίδια βασικών αγορών από την αναζήτηση (Google) έως τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (Facebook) έως τις πωλήσεις βιβλίων (Amazon). Η Google και η Apple μαζί παρέχουν πάνω από το 95% του λειτουργικού λογισμικού για κινητά, ενώ η Microsoft εξακολουθεί να αντιπροσωπεύει πάνω από το 80% του λογισμικού που τρέχει προσωπικούς υπολογιστές σε όλο τον κόσμο.
Έχω καλύψει τα πεπραγμένα της Silicon Valley για σαράντα πέντε χρόνια. Σήμερα, διαθέτει λιγότερο το υπερανταγωνιστικό, ελεύθερο πνεύμα που γνώριζα, και μοιάζει περισσότερο με τα τραστ των αρχών του εικοστού αιώνα. Ο Mike Malone, ο οποίος έχει ασχοληθεί με τη Silicon Valley όσο κανείς, βλέπει ότι χάνει μεγάλο μέρος του ήθους της. Οι νέοι δεξιοτέχνες της τεχνολογίας, ισχυρίζεται, έχουν μετατραπεί από «παιδιά με μπλε γιακά σε παιδιά των προνομίων» και έχουν απομακρυνθεί από το ήθος παραγωγής που κάποτε έκανε τη Valley τόσο εμπνευσμένη και ισότιμη.
Μια έντονα ανταγωνιστική βιομηχανία έχει ερωτευτεί τη γοητεία «της σιγουριάς» που υποστηρίζεται από τεράστιο κεφάλαιο και μερικές φορές από την ίδια την κυβέρνηση. Ο ανταγωνισμός δεν είναι πλέον κίνητρο για δημιουργικότητα: Οι ανταγωνιστές απλώς εξαγοράζονται.
Ο πλούτος δεν μπορεί να κυβερνήσει από μόνος του. Η αυτοκρατορία χρειάζεται μια τάξη προσηλυτισμού που μπορεί να δικαιώσει τους κυβερνώντες και να σώσει τις ταλαιπωρημένες ψυχές των κατώτερων τάξεων. Στους μεσαιωνικούς χρόνους, η Καθολική Εκκλησία υπηρετούσε αυτόν τον ρόλο, δικαιολογώντας ουσιαστικά τη φεουδαρχική τάξη ως έκφραση της θείας βούλησης. Η σημερινή εκδοχή, ένα είδος ιερατείου ή διανόησης, δεν είναι ως επί το πλείστων θρησκευόμενοι και αποτελείται από άτομα της υψηλής γραφειοκρατίας, του ακαδημαϊκού χώρου και των βιομηχανιών πολιτισμού και μέσων ενημέρωσης.
Η πανδημία προσφέρει όφελος και για αυτήν την τάξη. Η έκτακτη ανάγκη επέτρεψε στις κυβερνήσεις να τους παραχωρήσουν άνευ προηγουμένου εκτελεστικές και διοικητικές εξουσίες όχι μόνο στην κεντρική Γαλλία αλλά ακόμη και στη συνήθως ημιευαίσθητη Μεγάλη Βρετανία και Αυστραλία.
Για ορισμένους, τα lockdown χρησίμευσαν ως «δοκιμαστική πορεία» των απαραίτητων μέτρων της υλοποίησης των προτιμώμενων πολιτικών τους για την κλιματική αλλαγή.
Στο νέο σύστημα, ο πραγματικός ταξικός εχθρός δεν είναι οι υπερβολές των υπερπλούσιων, ή ακόμη και οι σπάταλες δαπάνες της κυβέρνησης: Είναι τα καταναλωτικά πρότυπα των μαζών. Αυτό το βλέπουμε στην ανταπόκριση προοδευτικών μέσων ενημέρωσης και ακόμη και πολιτικών όπως η Alexandria Ocasio-Cortez σε καταγγελίες για το αυξανόμενο κόστος των τροφίμων, του ενοικίου και της ενέργειας, όπου βλέπουν ακόμη και τα απαραίτητα ως εφήμερα και τα προβλήματα της εφοδιαστικής αλυσίδας ως συνέπεια της υπερβολικής κατανάλωσης των μαζών.
Όπως στον Μεσαίωνα, όταν η εκκλησία και το στέμμα ανταγωνίζονταν για ηθική και πολιτική εξουσία, οι γραφειοκρατικές και οι μη εκλεγμένες πηγές εξουσίας δεν συμφωνούν πάντα. Αλλά σε μεγάλο βαθμό, ασπάζονται πολύ παρόμοιες ιδεολογίες, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για την επιβολή ελέγχου στις πληροφορίες σχετικά με την πανδημία ή την κλιματική αλλαγή.
Ο Ιταλός κοινωνιολόγος των αρχών του εικοστού αιώνα Robert Michels σημείωσε ότι πολύπλοκα ζητήματα, όπως το κλίμα, για παράδειγμα, ενισχύουν αυτό που ονόμασε «σιδερένιο νόμο της ολιγαρχίας»: Όσο περισσότερο εξαρτάται από την τεχνογνωσία μια κοινωνία, τόσο μεγαλύτερη είναι η ανάγκη για λύσεις που βασίζονται στην ελίτ, οι οποίες παρακάμπτουν τη λαϊκή συμβολή, και τόσο μεγαλύτερη είναι και η δύναμη που θα ασκήσει η ελίτ για να επιτύχει τους στόχους της.
Ο H.G. Wells ονειρευόταν μια «νέα δημοκρατία» που διοικούνταν από λίγους ενάρετους. Οι ψηφιακές ελίτ μας αυτοχρίζονται και διορίζονται από τους συναδέλφους τους της ελίτ στις επιχειρήσεις και τα μέσα ενημέρωσης. Τα καλά μορφωμένα διευθυντικά στελέχη μεγάλων εταιρειών έλκονται φυσικά από την ιδέα μιας κοινωνίας που κυβερνάται από επαγγελματίες ειδικούς με «φωτισμένες» αξίες, δηλαδή από ανθρώπους που μοιάζουν με αυτούς.
Για να αντιμετωπίσουν αυτό που θεωρούν ως υπαρξιακή κρίση, πολλά από τα μέσα ενημέρωσης υποστηρίζουν τη δημιουργία μιας παγκόσμιας τεχνοκρατίας. «Η δημοκρατία είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του πλανήτη», υποστήριξε ένα άρθρο στο Foreign Policy, το 2019. Αυτή η εχθρότητα προς τη δημοκρατία ως εμπόδιο στην «πρόοδο», από πάνω προς τα κάτω, συνδυάζεται με μια άλλη πηγή αντιδημοκρατικής δυσπιστίας. Οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο, ιδιαίτερα οι νέοι, δεν ασπάζονται πλέον τη βασική έννοια της αυτοδιοίκησης. Η πλειονότητα των νέων Αμερικανών τάσσεται τώρα υπέρ της μεγάλης κλίμακας κρατικής παρέμβασης στην οικονομία. Άλλωστε, περίπου το ένα τρίτο από αυτούς αυτοαποκαλούνται σοσιαλιστές.
Οι ηγέτες του νέου τύπου καπιταλισμού έχουν υπογράψει μια υπόσχεση για αποπληρωμή των ορυκτών καυσίμων στη μεγάλη αναζήτηση του Net Zero. Αυτό δεν είναι, όπως πιστεύουν οι δεξιοί και οι αριστεροί ακραίοι, μια συνειδητή συνωμοσία. Αντίθετα, προωθείται από τη φυσική επιθυμία των εταιρειών τεχνολογίας για κέρδη που προέρχονται από την αντικατάσταση του κόσμου που εκπέμπει άνθρακα, όπου είναι δυνατόν, και του ακαταμάχητου δέλεαρ για τους επενδυτές και τις εταιρείες μιας τεράστιας, επιδοτούμενης και κρατικής χρηματοδότησης αγοράς.
Τα περισσότερα στελέχη της τεχνολογίας και των οικονομικών δεν είναι ιδεολόγοι. Ούτε είναι, παρά τα φαινόμενα, κοινωνιοπαθείς. Ωστόσο, αισθάνονται δικαιωμένοι λογοκρίνοντας και ακόμη και απονομοποιόντας όχι μόνο τον Donald Trump ή τη New York Post ή τον Bari Weiss, αλλά και τους διαπιστευμένους εμπειρογνώμονες των οποίων οι απόψεις αποκλίνουν από την αποδεκτή γραμμή του προσωπικού του Google, του Facebook και του Twitter, οργανισμών όπου επιβάλλονται ολοένα και περισσότερο. (Η τοποθεσία αυτών των εταιρειών στην περιοχή του κόλπου του Σαν Φρανσίσκο και στην περιοχή Puget Sound, δύο εκ των πιο ανόητα προοδευτικών περιοχών της χώρας, είναι επίσης ένας παράγοντας).
Στην πράξη, αυτό σημαίνει συχνά την εξάλειψη των συντηρητικών απόψεων και όχι μόνο του ακραίου περιθωρίου, σύμφωνα με πρώην εργαζόμενους. Ακαδημαϊκοί ειδικοί όπως η Judith Curry και ο Roger Pielke, με κάπως αντίθετες απόψεις για το κλίμα, αγνοούνται και περιθωριοποιούνται συστηματικά. Σκεπτικιστές όπως ο περιβαλλοντολόγος Mike Shellenberger, ο σύμβουλος του Obama Steven Koonin και ο «σκεπτικιστής περιβαλλοντολόγος» Bjorn Lomborg παραδίδονται σε μεγάλο βαθμό στη λήθη της μνήμης των μέσων κοινωνικής δικτύωσης επειδή περιγράφουν λεπτομερώς τους υπερβολικούς ισχυρισμούς και τις εξευτελιστικές πολιτικές των περιβαλλοντολόγων.
Μας κυβερνά όλο και περισσότερο ένας τέλειος γάμος ταξικής ευκολίας, με περισσότερη δύναμη για τον κλήρο και ολοένα μεγαλύτερες οικονομικές ευκαιρίες για την ολιγαρχία, όλα με το πρόσθετο όφελος να τους ενθαρρύνουμε να αισθάνονται καλά με τον εαυτό τους. Ακόμη και όταν πιέζουν για λιτότητα στις μάζες, ζουν σαν μεσαιωνικοί άρχοντες, επιδίδονται σε πλούσιους γάμους και δημιουργούν κτήματα που θυμίζουν τους Αψβούργους.
Ο Jeff Bezos μόλις ξόδεψε 100 εκατομμύρια δολάρια (80 εκατομμύρια £) σε ένα καταφύγιο στη Χαβάη. Η κόρη του Bill Gates μόλις απόλαυσε έναν γάμο 2 εκατομμυρίων δολαρίων (£ 1,5 εκατομμυρίου).
Ο John Kerry, πρόεδρος και επικεφαλής της ομάδας για το κλίμα του Biden, ωφελούμενος της περιουσίας του ως κληρονόμου, ταξιδεύει με ένα ιδιωτικό τζετ που χρησιμοποιεί τριάντα φορές περισσότερη ενέργεια από το μέσο αμερικανικό όχημα.
Η πράσινη εκδοχή των απολαύσεων μπορεί να τους κάνει να αισθάνονται καλύτερα για τον τεράστιο πλούτο και τις υπερβολές τους, όπως ακριβώς συνέβαινε με τους δολοφόνους και διεφθαρμένους αριστοκράτες του παρελθόντος, ωστόσο, πολλοί προετοιμάζονται επίσης κατά μίας πιθανότητας εξέγερσης του αγρότη. Αυτό περιλαμβάνει τη χρήση ιδιωτικής ασφάλειας, την κατασκευή αποθηκών και την αναζήτηση απομακρυσμένων εκτάσεων στις ΗΠΑ ή στο εξωτερικό, όπως στην αυστηρά ελεγχόμενη Νέα Ζηλανδία.
Ποιο είναι όμως το τελικό παιχνίδι για τους ολιγάρχες και τους συμμάχους τους; Ο δημοσιογράφος τεχνολογίας Gregory Ferenstein πήρε συνέντευξη από 147 ιδρυτές ψηφιακών εταιρειών. Το συμπέρασμά του: «Ένα ολοένα και μεγαλύτερο μερίδιο του οικονομικού πλούτου θα δημιουργηθεί από ένα μικρότερο κομμάτι πολύ ταλαντούχων ή πανέξυπνων ανθρώπων. Όλοι οι άλλοι θα επιβιώσουν με κάποιον συνδυασμό μερικής απασχόλησης και κρατικής βοήθειας».
Σύμφωνα με την εκτίμηση της Silicon Valley, η μάζα των ανθρώπων μπορεί να προσβλέπει στη ζωή ως επιδοτούμενοι καταναλωτές του metaverse του Facebook ή του ονείρου της Google για «εμβυθιστικούς υπολογιστές». Τι θα κάνουμε όμως οι υπόλοιποι; Υπάρχει σαφώς κάποια απογοήτευση με την αναδυόμενη τάξη. Η παγκόσμια εμπιστοσύνη στους θεσμούς, κυρίως στα μέσα ενημέρωσης και στη μεγάλη τεχνολογία, έχει πέσει σε χαμηλή άμπωτη και η οικονομική και γεωπολιτική ανασφάλεια αυξάνεται.
Προσπαθούμε να επιβάλουμε μια πράσινη οικονομία χωρίς να υπάρχει η τεχνολογία ή ακόμη και η ηλεκτρική ενέργεια. Αυτό θα αναγκάσει ορισμένες χώρες να επιστρέψουν στον άνθρακα. Άλλωστε, η Κίνα έχει ήδη εντείνει τη χρήση σταθμών που κινούνται με άνθρακα. Καθώς οι γαλάζιες θέσεις και πολλές δουλειές του λευκού γιακά εξαλείφονται από την αυτοματοποίηση, οι ολιγάρχες και οι σύμμαχοί τους θέλουν να επιβάλουν ένα Καθολικό Βασικό Εισόδημα, για να αποτρέψουν τους αγρότες από το να υποφέρουν υπερβολικά και ενδεχομένως να επαναστατήσουν.
Ωστόσο, πολλοί άνθρωποι δεν θέλουν να δεχτούν μια ζωή επιδοτούμενης εξάρτησης, που γίνεται υποφερτή από το ψηφιακό ισοδύναμο του ψωμιού και των τσίρκων της Ρώμης. Ο χρόνος θα μπορούσε να είναι μικρότερος από όσο νομίζουμε. Οι ολιγάρχες της τεχνολογίας δημιουργούν κάτι παρόμοιο με αυτό που ο Aldous Huxley αποκάλεσε στο Brave New World Revisited ένα «επιστημονικό σύστημα κάστας».
Δεν θα υπάρχει ένα «καλός λόγος», έγραφε ο Huxley το 1958, ώστε «η κρυφή δικτατορία να πρέπει ποτέ να ανατραπεί». Θα έχει “ρυθμίσει” τους υπηκόους της από τη γέννηση τους έτσι ώστε «να μεγαλώνουν αγαπώντας τη δουλεία τους» και «να μην ονειρεύονται ποτέ μία επανάσταση». Θα διατηρεί μια αυστηρή κοινωνική τάξη και θα παρέχει αρκετή εκτροπή μέσω ναρκωτικών, sex και video για να κρατά το τεχνητά στενό μυαλό τους απασχολημένο και χορτασμένο.
Η συγχώνευση της κυβέρνησης με μεγάλες ολιγοπωλιακές εταιρείες και η τεχνολογικά ενισχυμένη συλλογή ιδιωτικών πληροφοριών, επιτρέπουν στις νέες απολυταρχίες να παρακολουθούν τη ζωή μας με τρόπους που θα ζήλευαν ο Μάο, ο Στάλιν ή ο Χίτλερ. Ένα αυξανόμενο κύμα χρήματος και διοικητικής εξουσίας καθορίζει την ανερχόμενη αυτοκρατορία. Εάν εμείς ως πολίτες, ανεξάρτητα από τον πολιτικό μας προσανατολισμό, δεν επαγρυπνούμε, η δημοκρατία μας θα γίνει ένα ολοένα και πιο κούφιο δοχείο.
Αυτό το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στην παγκόσμια έκδοση του The Spectator
Αντώνης Σαμαράς> Η Ελλάδα είναι χώρα κι όχι χώρος!
-Μάνα και πατέρας είναι δύο διακριτικά συναισθηματικά πρότυπα, με τεράστιο ηθικό και συμβολικό βάρος
17 Φεβρουαριου 2024
-Η Ελλάδα είναι χώρα, κι όχι χώρος!
Ο Αντώνης Σαμαράς σήμερα προσέφερε τον εαυτό του στο αυτονόητο με μία συγκλονιστική ομιλία. Προσέφερε τον εαυτό του στους πολίτες οι οποίοι αντιλαμβάνονται ότι βιώνουμε την επιχείρηση μείωσης του δυτικού πληθυσμού. Πρόκειται πράγματι για μία ιστορική ομιλία.
«Επικαλούνται προσχηματικά τα παιδιά. Αλλάζουν τον ίδιο τον ορισμό της οικογένειας. Καταργούμε την πυρηνική οικογένεια. Μάνα και πατέρας είναι δύο διακριτά συναισθηματικά πρότυπα. Δεν μπορείς κανείς να τα υποκαταστήσει. Πώς είναι δυνατόν η έννοια του γάμου να επεκτείνεται σε σχέσεις που δεν συνδέονται με την μητρότητα, ούτε παράγουν παιδιά; Μη νομίσετε ότι το νομοσχέδιο αφορά ελάχιστα άτομα. Πράγματι αφορά άμεσα ελάχιστους αλλά στην ουσία αγγίζει τους πάντες»
Από το 1977 μέσα σε αυτή τη Βουλή, έχω δει πολλές ιδεοληψίες που εμφανίστηκαν ως “προοδευτικές τομές”. Και μετά απέτυχαν ή χρεοκόπησαν ή ξεχάστηκαν. Σε όλα αυτά τα χρόνια είδα πολλά – αλλά ΠΟΤΕ δεν είδα ένα τόσο ζοφερό τοπίο για τη Δύση συνολικότερα, όσο σήμερα. Τόσο ζοφερό για την ίδια την Ευρώπη, στην οποία πιστεύουμε- και τόσο τραυματικό για τις αρχές της φιλελεύθερης δημοκρατίας, τις οποίες όλοι υπηρετούμε.
Αναλογιστείτε τα αυτά. Γιατί καθώς διολισθαίνουμε σιγά-σιγά στο λεγόμενο woke culture, σε αυτές τις θεωρίες “αποδόμησης των πάντων” – αποδόμησης των συνόρων, αποδόμησης της οικογένειας, αποδόμησης των συλλογικών μας ταυτοτήτων και πατρίδων – οδηγούμε τον κόσμο στον απόλυτο Κυνισμό! Τον στρέφουμε εναντίον μας. Και στέλνουμε πολλούς στους εχθρούς των φιλελεύθερων αξιών.
Κύριοι της Κυβέρνησης, Δεν κάνετε έτσι στροφή στο “Κέντρο”.
Δεν είναι «Κέντρο» η ανατροπή της οικογένειας, δεν είναι «Κέντρο» η κατάργηση της Μάνας και του Πατέρα. Δεν είναι «φιλελευθερισμός» να δίνονται παιδιά προς τεκνοθεσία σε… «κοινόβια».
Δεν είναι «προοδευτισμός» οι πολυγονείκές οικογένειες». Δεν είναι «εκσυγχρονισμός» η θεωρία των 69 φύλων.
Δεν είναι «προαγωγή του Πολιτισμού», να διαβάζουν παραμύθια Drag Queens σε παιδάκια του Δημοτικού ή του Νηπιαγωγείου.
Δεν είναι «μεταρρύθμιση» η προσχώρηση στην κουλτούρα της αποδόμησης των πάντων, στο woke culture.
Δεν ενώνεται έτσι ο Ελληνικός λαός!
Δεν ενισχύεται έτσι η Ενότητα του Έθνους μας. Προσχωρώντας σε θολές ιδεοληψίες και σε έναν επικίνδυνο δικαιωματισμό.
Ο πρώην πρωθυπουργός μεταξύ άλλων ανέφερε ότι «θα χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα και αυτός είναι ένας ακόμη λόγος να καταψηφίσουμε αυτό το νομοσχέδιο».
Όλοι οι ομοφυλόφιλοι δεν συμφωνούν πάντα με τους ΛΟΑΤΚΙ. «Την ημέρα του Gay Pride μου ζήτησαν από ραδιοφωνικό σταθμό να μιλήσω, αλλά τους είπα ότι δεν συμφωνώ… Κανείς δεν μπορεί να είναι περήφανος για το τι κάνει στο κρεβάτι του…Περήφανος μπορείς να είσαι για….χίλια δύο άλλα πράγματα. Θα μου άρεσε να νιώθω περήφανος για τον εαυτό μου για κάποια ανθρώπινα χαρακτηριστικά μου. Δεν νιώθω περήφανος που είμαι gay, ούτε εσύ πρέπει να νιώθεις περήφανος που είσαι straight. Να είσαι περήφανος επειδή είσαι τίμιος, καλός άνθρωπος, ή καλός πατέρας.»
Αναλυτικά η ιστορική ομιλία Σαμαρά για τα ομόφυλα ζευγάρια
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Σήμερα, λίγο πριν από μια σημαντική ψηφοφορία «κατά συνείδησιν», θα σας ζητήσω να ξεχάσετε όλα τα άλλα και να ακούσετε μόνο την συνείδησή σας.
Απευθύνομαι σε όλους σας, ανεξαρτήτως κομματικής προέλευσης.
Δεν θέλω να αντιδικήσω με κανένα, ούτε να χαίδέψω αυτιά…
Ούτε να εισπράξω χειροκροτήματα.
Απλώς σας ζητώ να σκεφτείτε όσα θα ακούσετε.
Κι ύστερα να σκεφτείτε τι θα ψηφίσετε…
Πρώτα, μια γενική παρατήρηση:
Η κυβέρνηση σήμερα, ουσιαστικά,
δεν νοιώθει να απειλείται από την αντιπολίτευση.
Το ότι δεν έχει αντιπολίτευση όμως, δεν είναι απαραίτητα καλό.
Και σίγουρα δεν σημαίνει ότι έχει πάντα δίκιο…
Δίνω δύο παραδείγματα:
Πριν λίγο καιρό υπέγραψε «Συμφωνία Περί Φιλίας» με την Τουρκία! Χωρίς η Τουρκία να έχει άρει κανένα τετελεσμένο σε βάρος μας.
Προειδοποίησα τότε ότι αυτό ΔΕΝ θα απομάκρυνε την «απειλή» που αντιμετωπίζουμε. Πράγματι, πριν λίγες μέρες ο κ. Ερντογάν μας είπε από τη Σμύρνη ότι θα μας πετάξει ξανά στη Θάλασσα! Και τώρα εξέδωσε και ΝΟΤΑΜ για την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών μας. Είναι αυτό «Συμφωνία Περί Φιλίας»;
Πριν ένα χρόνο προειδοποίησα επίσης, για την κρίση στον αγροτικό τομέα στο σύνολο της Ευρώπης. Και για την επερχόμενη επισιτιστική κρίση, λόγω των «πράσινων συμφωνιών». Τώρα το βλέπουμε σε πανευρωπαϊκή κλίμακα! Και στην Ελλάδα. Κανείς δεν άκουσε. Και σήμερα οι «πράσινες συμφωνίες» ξαφνικά αναστέλλονται…
Να προσέχει λοιπόν η κυβέρνηση: Η υπερβολική αυτοπεποίθηση, μπορεί να την οδηγήσει να ξεκοπεί από την πραγματικότητα…
Και από την κοινωνία…
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Καλείστε σήμερα να ψηφίσετε ένα νομοσχέδιο που αποτελεί θεμελιώδη ανατροπή του Οικογενειακού Δικαίου.
Δεν υπάρχει καμία πίεση μέσα από την κοινωνία.
Δεν είναι προτεραιότητα της κοινωνίας…
Δεν υπάρχει κανένας καταναγκασμός απ’ έξω.
Έρχεται σε αντίθεση με εκατομμύρια Έλληνες, πέρα και πάνω από κόμματα.
Οι επιπτώσεις του πάνε πολύ πιο πέρα απ’ όσα περιλαμβάνει το ίδιο το Νομοσχέδιο.
Και για όλα αυτά, η Παράταξή μας τουλάχιστον, δεν θα έπρεπε ποτέ να το έχει φέρει προς ψήφισιν…
Εγώ, προφανώς, θα το καταψηφίσω!
Και εξηγούμαι:
O γάμος των ομόφυλων ζευγαριών που συζητάμε σήμερα, δεν αποτελεί “ανθρώπινο δικαίωμα”, δεν κατοχυρώνεται από το Διεθνές Δίκαιο, δεν συνιστά μέρος του «Ευρωπαϊκού κεκτημένου», δεν συνιστά “διεθνή υποχρέωση” της χώρας!
Υπάρχουν μάλιστα αποφάσεις διεθνών δικαστηρίων, ότι ο γάμος των ομοφύλων ζευγαριών ΔΕΝ είναι υποχρεωτικός!
Αν μια χώρα θέλει, το κάνει. Αν δεν θέλει, δεν το κάνει. Αλλά ΔΕΝ είναι υποχρεωτικό να το κάνει γιατί ΔΕΝ συνιστά “ανθρώπινο δικαίωμα”.
Έτσι, όλη η επιχειρηματολογία υπέρ της θέσπισής του, έχει ξεκινήσει με ένα ψέμα: Ότι πρόκειται τάχα για κατοχύρωση “ανθρωπίνου δικαιώματος”. Πράγμα που ΔΕΝ ισχύει…
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Δεν πρόκειται απλώς για ένα ψέμα.
Μακάρι να ήταν μόνον αυτό.
Είναι πολύ πιο επικίνδυνο…
Για τρείς λόγους:
* Πρώτον, γιατί βλέπουμε μιαν επίκληση – ψευδεπίγραφη – για «ανθρώπινα δικαιώματα». Που γίνεται και απειλητική.
Δηλαδή… «μη μιλάτε, και τα κεφάλια μέσα»!
Κι αυτό δεν είναι πρώτη φορά που γίνεται. Να θυμίσω:
Το έχουμε ξαναδεί, με την εισβολή εργαλειοποιημένων από την Τουρκία λαθρομεταναστών – στον Έβρο και στα νησιά μας. Και τότε επικαλούνταν κάποιοι – εδώ και διεθνώς – το “δικαίωμα” των ανθρώπων αυτών να αναζητούν μια καλύτερη τύχη, να περνάνε παράνομα τα σύνορα των χωρών και να καταλήγουν όπου θέλουν.
Παρά τις πολλές ταλαντεύσεις, τελικά καταλάβαμε και τους σταματήσαμε στον Έβρο, τον Φεβρουάριο του 2020. Θυμάστε;
Και τότε όμως, για “ανθρώπινα δικαιώματα” κραύγαζαν κάποιοι…
Όσοι διέδιδαν και πίστευαν αυτά τα ψέματα, ουσιαστικά υπερασπίζονταν το δικαίωμα των λαθροδιακινητών να εκμεταλλεύονται ανήμπορους ανθρώπους.
Τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να τα ευτελίζουμε έτσι. Και κάθε καταχρηστική ερμηνεία τα ευτελίζει…
Ανθρώπινο δικαίωμα ΔΕΝ είναι ό,τι σκαρφιστεί κανείς να το διεκδικήσει.
Το δικαίωμα κάποιου τελειώνει εκεί που αρχίζει το δικαίωμα κάποιου άλλου.
* Κι εδώ ερχόμαστε στον δεύτερο λόγο, που καθιστά επικίνδυνο αυτό το νομοσχέδιο…
Τα δικαιώματα των ομόφυλων ζευγαριών κατοχυρώνονται πλήρως με τα σύμφωνα συμβίωσης. Τι παραπάνω θα προσφέρει ο γάμος;
Ένα πράγμα μόνο: Το δικαίωμα στην τεκνοθεσία! Αυτό ακριβώς προβλέπει το νομοσχέδιο…
Εδώ όμως, δεν μιλάμε μόνο για το δικαίωμα δύο ενηλίκων. Εδώ μιλάμε για το δικαίωμα ενός ανήλικου παιδιού.
Και το παιδί, έχει δικαίωμα σε γονείς και των δύο φύλων. Έχει δικαίωμα σε “μάνα” και “πατέρα”.
Φυσικά η μοίρα ή η ζωή, κάποιες φορές, στερεί αυτό το δικαίωμα από κάποια παιδιά. Είτε γιατί χάνουν τον ένα γονιό τους ή γιατί οι γονείς τους χωρίζουν.
Αλλά σε αυτές τις περιπτώσεις, το στερεί η μοίρα! Όχι η Πολιτεία…
Όταν οι γονείς χωρίζουν, τα παιδιά εξακολουθούν να έχουν και μάνα και πατέρα, απλώς δεν ζουν πια μαζί. Όταν χάνουν τον ένα γονιό τους, αυτός που “έφυγε” υπάρχει ακόμα στην ψυχή τους. Και πάντα θα υπάρχει ένας παππούς, μια γιαγιά. Ή ένας θείος για να καλύψει το κενό. Η ακόμα να ξαναπαντρευτεί ο γονιός που απέμεινε. Τα παιδιά που έχασαν τον ένα γονιό τους θα έχουν τελικά γονεϊκά πρότυπα και των δύο φύλων στο περιβάλλον όπου μεγαλώνουν.
Γιατί αυτό που η μοίρα τους στέρησε, η ζωή η ίδια το αποκαθιστά…
Αλλά όταν έρχεται το ίδιο το κράτος και παραχωρεί παιδιά προς τεκνοθεσία σε ζευγάρια του ίδιου φύλου, δηλαδή τα δίνει στην επίβλεψη δύο “πατεράδων” ή δύο “μανάδων”, τότε η ίδια η Πολιτεία τους αφαιρεί οριστικά το δικαίωμα να έχουν ΚΑΙ μάνα ΚΑΙ πατέρα.
Παραβιάζοντας εκ των προτέρων, κατάφωρα, τα δικαιώματα του παιδιού…
Και τότε είναι που θα υπάρξει, για τα παιδιά, και στέρηση και σύγχυση.
Ας έχουμε λοιπόν, υπόψιν μας, τι ψηφίζουμε…
Ακούω το επιχείρημα: και τι θα συμβεί με τα παιδάκια που ήδη έχουν παραχωρηθεί σε μονογενεϊκές οικογένειες και ο μοναδικός γονιός τους συζεί με άτομο του ίδιου φύλου; Αν φύγει πρόωρα από τη ζωή, θα δοθούν σε ίδρυμα;
Απ’ όλα τα προσχηματικά επιχειρήματα, αυτό είναι το πιο προσχηματικό!
Γιατί; Γιατί απλούστατα αυτό μπορεί να καλυφθεί με μιαν απλή συμβολαιογραφική πράξη ή με μια προσθήκη στο Σύμφωνο Συμβίωσης. Δηλαδή μέσα στο υφιστάμενο νομικό πλαίσιο.
Το ομολόγησε άλλωστε ο αρμόδιος για το νομοσχέδικο υπουργός, όταν απάντησε, στις 15/1, γιατί δεν αλλάζουμε το Σύμφωνο Συμβίωσης.
Είπε λοιπόν: «Αυτό θα έλυνε το πρόβλημα των παιδιών, όμως θα διατηρούσε την άδικη διάκριση σε βάρος των ομόφυλων ζευγαριών…»
Άρα, το πρόβλημα που πάνε να λύσουν δεν είναι τα παιδιά! Επικαλούνται προσχηματικά «τα παιδιά»…
ΔΕΝ αλλάζουν το Σύμφωνο Συμβίωσης.
Αλλάζουν τον ίδιο τον ορισμό της οικογένειας!
* Κι εδώ ερχόμαστε στον τρίτο λόγο:
Ουσιαστικά καταργούμε την πυρηνική οικογένεια – αυτή που υπήρξε πάντα – και που προϋποθέτει πατέρα και μάνα.
Μάνα και πατέρας είναι δύο διακριτικά συναισθηματικά πρότυπα, με τεράστιο ηθικό και συμβολικό βάρος. Δεν μπορεί κανείς να τα υποκαταστήσει με ο,τιδήποτε άλλο…
Και δεν χρειάζεται να μιλήσω κι εγώ για το Σύνταγμα, που ρητά συνδέει την οικογένεια, «ως θεμέλιο συντήρησης και προαγωγής του Έθνους», με το γάμο, την μητρότητα και την παιδική ηλικία.
Πώς είναι δυνατόν η έννοια του γάμου να επεκτείνεται σε σχέσεις που ΔΕΝ συνδέονται ούτε με τη μητρότητα, ούτε παράγουν παιδιά;
Και μη νομίσετε πως το νομοσχέδιο αυτό αφορά ελάχιστα άτομα, όπως κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν…
Πράγματι, άμεσα αφορά ελάχιστους. Αλλά στην ουσία, αγγίζει τους πάντες!
Γιατί όταν εξισώνεις τη συμβίωση με γάμο, τότε θα αναγκαστείς αργά η γρήγορα, να αλλάξεις τη ζωή και όσων δεν έχουν καμία σχέση με όλα αυτά…
Δηλαδή θα υπάρξουν ευρύτερες επιπτώσεις:
Για να δούμε λοιπόν, τις επιπτώσεις αυτές. Που δεν είναι απλώς «πιθανές». Είναι βέβαιες:
– Κάποιοι, σίγουρα θα καταφύγουν στα δικαστήρια. Και θα ζητήσουν να καταργηθεί από τα επίσημα έγγραφα ο τίτλος του “πατέρα” και της “μάνας”. Και να υποκατασταθεί με πιο “ουδέτερους” τίτλους, τύπου “Γονέας ένα” και “Γονέας δύο”.
Και θα επικαλεστούν την έννοια της λεγόμενης “συμπεριληπτικότητας”, για να μην “ξεχωρίζουν και νοιώθουν άβολα” τα, έστω και ελάχιστα παιδιά των ομοφύλων ζευγαριών.
Πώς το ξέρουμε αυτό; Μα το ζητάει ήδη η εδώ ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα. Και προσέξτε: έχει ήδη συμβεί στη Γαλλία! Όπου, μετά την θέσπιση του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών, κάποιοι προσέφυγαν δικαστικά και επισήμως καθιερώθηκε ο τίτλος “Γονέας ένα και δύο”. Και καταργήθηκαν επισήμως ο πατέρας και η μάνα.
Άλλωστε τι συζητάμε τώρα; Το λέει ρητά από προχθές η Επιστημονική Υπηρεσία της Βουλής, ότι υποχρεωτικά αυτό θα γίνει και εδώ.
Αφήστε που ήδη έχει αρχίσει να συμβαίνει εδώ. Σε κάποια ελληνικά σχολεία, τα αντίστοιχα έντυπα καθιέρωσαν τον “Γονέα ένα και δύο”. Πράγμα που προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων από τους γονείς. Και να σκεφτείτε, ακόμα δεν είχε ψηφιστεί το νομοσχέδιο…
Ας έχουμε λοιπόν υπόψιν μας τι ψηφίζουμε…
– Ακόμα, με την ίδια διαδικασία κάποιοι ενδιαφερόμενοι θα ζητήσουν να διδάσκεται στα σχολεία η οικογένεια ως κάτι πιο “ουδέτερο”, με διάφορους υποτιθέμενους “γονείς”, διαφόρων βαθμίδων, όχι με επίκεντρο τη μάνα, τον πατέρα, τους παππούδες και τις γιαγιάδες.
Πράγμα που θα εξοργίσει εκατομμύρια γονείς. Αλλά η Πολιτεία, θα είναι τότε υποχρεωμένη να το διδάσκει έτσι. Γιατί σήμερα με την ψήφο μας θα έχουμε δυστυχώς “εξισώσει” ανόμοια πράγματα: τη συμβίωση των ομόφυλων ζευγαριών με τον γάμο και την οικογένεια.
Βλέπετε λοιπόν, δεν αφορά μόνο ελάχιστους…
Αφορά τους πάντες!
Και παραβιάζει το δικαίωμα των γονιών να έχουν λόγο για το τι θα διδάσκονται και τι δεν θα διδάσκονται τα παιδιά τους στο σχολείο.
Δείτε τι γίνεται σήμερα στις ΗΠΑ. Όπου η μια Πολιτεία μετά την άλλη, όλα αυτά τα ανατρέπουν…
-Ακούω, εδώ, το δήθεν επιχείρημα: Ότι το νομοσχέδιο προβλέπει πως ΔΕΝ θα μπεί το “γονέας ένα και δύο”…
Προσέξτε: Μπορεί να μην το προβλέπει – αλλά ΔΕΝ το εμποδίζει!
Οδηγεί με βεβαιότητα σε αυτό…
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι ανοίγουμε “Κερκόπορτα”…
– Μας λένε μετά κι ένα δεύτερο δήθεν επιχείρημα: Ότι δεν θα υπάρχει παρένθετη μητέρα για να αποκτήσουν παιδί τα ζευγάρια ανδρών ομοφυλοφίλων…
Αλλά και πάλι, κάποιος ενδιαφερόμενος, για λόγους “ισότητας” και “συμπεριλιπτικότητας”, θα το διεκδικήσει στα δικαστήρια. Και θα εγκριθεί και αυτό.
Σας το λέει και αυτό ρητά από προχθές, η Επιστημονική Υπηρεσία της Βουλής.
Γιατί, με ποιά λογική θα επιτρέψουμε την παρένθετη μητρότητα στα ετερόφυλα ανδρόγυνα, αλλά δεν θα την επιτρέψουμε στα ομόφυλα ζευγάρια ανδρών;
Πώς θα έχουμε ψηφίσει την «ισότητα», αλλά θα έχουμε απαγορεύσει την «εξίσωση»; Θα καταπέσει στα δικαστήρια…
Αφήστε που το νομοσχέδιο απαγορεύει παρένθετη μητρότητα εδώ, αλλά την επιτρέπει απο το εξωτερικό…
Κάτι που καταγγέλλει και μερίδα της εδώ ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, για προφανείς οικονομικούς λόγους…
Σήμερα βέβαια η παρένθετη μητρότητα επιτρέπεται στα ανδρόγυνα αυστηρά για λόγους υγείας. Αν το ανδρόγυνο δεν μπορεί να κάνει παιδιά, τότε και μόνον τότε. Όμως, εδώ θα έχουμε “παντρεμένα” ομόφυλα ζευγάρια, όπου χωρίς λόγους υγείας θα χρησιμοποιούν μια παρένθετη γυναίκα ως “τεκνοποιητική μηχανή”. Να την πληρώνουν για τις «υπηρεσίες της» και μετά να εξαφανιστεί για πάντα από τη ζωή τους και από τη ζωή του παιδιού…
Δηλαδή μετατρέπουμε – ευγενικά το λέω – τη μητρότητα σε αμοιβόμενη αγοραία υπηρεσία. Το λέω και πιο χοντρά: Μετατρέπουμε τη μητρότητα σε επάγγελμα και εμπόριο…
Δεν έχει καμία σημασία που το νομοσχέδιο δεν προβλέπει “παρένθετη μητέρα”. Δεν το προβλέπει ευθέως, αλλά ανοίγει το δρόμο να συμβεί… εκείνο που δεν προβλέπει. «Κερκόπορτα» κι αυτό…
Ας μην υπάρχουν ψευδαισθήσεις…
* Μίλησα για αυτά που θα συμβούν.
Ακούστε τώρα κάτι που ΗΔΗ συνέβη:
Γεγονότα πλέον…
Στις 14 Δεκεμβρίου, πριν δύο ακριβώς μήνες, ψηφίστηκε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, «Σχέδιο Κανονισμού» που περιλαμβάνει συνολική ανατροπή του Οικογενειακού Δικαίου!
Δεν είναι ακόμα “Κανονισμός”. Αλλά εξαρτάται πια, αν θα περάσει και από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο…
Βέβαια εδώ, αυτό αποσιωπήθηκε πλήρως στο δημόσιο διάλογο…
Σε αυτό το Σχέδιο ενσωματώθηκε η Γνωμοδότηση της Επιτροπής Πολιτικών Ελευθεριών, Δικαιοσύνης κλπ. Ξέρετε, λοιπόν, τι προβλέπει;
“Απάλειψη κάθε αναφοράς σε πατρότητα και μητρότητα και ενσωμάτωση του Γονέα ένα και Γονέα δύο”.
Πιο συγκεκριμένα, η τροπολογία 5, με αιτιολογία 21, αναφέρει ρητά: “ο παρών Κανονισμός θα πρέπει να καλύπτει την αναγνώριση σε ένα κράτος μέλος [παράδειγμα η Ελλάδα], της γονικής σχέσης ενός τέκνου με γονείς του ιδίου φύλου, με διεμφυλικό γονέα, με άγαμο γονέα, και με πολλούς γονείς, η οποία έχει θεμελιωθεί σε ένα άλλο κράτος-μελος [παράδειγμα η Ολλανδία]”…
Και παρακάτω στην 6η τροπολογία, αιτιολογία 24 αναφέρεται κατά λέξη:
“Ο όρος “γονέας” στον παρόντα Κανονισμό θα πρέπει να νοείται, κατά περίπτωση, ως αναφερόμενος στον νόμιμο γονέα, στον κατά προορισμό γονέα, στο πρόσωπο που ισχυρίζεται ότι είναι γονέας, ή στο πρόσωπο σε σχέση με το οποίο το τέκνο ισχυρίζεται την ύπαρξη γονικής σχέσης”…
Μα σοβαρά μιλάμε; Στο πρόσωπο που «ισχυρίζεται» ότι είναι γονέας;
Στο πρόσωπο που το τέκνο «ισχυρίζεται την ύπαρξη γονικής σχέσης»; Ψηφίστηκαν αυτά!
Νομίζω ότι καθένας καταλαβαίνει που πάει το πράγμα…
Ακούστε τώρα τι λέει ο πρόλογος της Εισηγητικής Έκθεσης: “Είναι σημαντικό ο Κανονισμός να είναι ευέλικτος και να επιτρέπει μη παραδοσιακούς οικογενειακούς σχηματισμούς… προκειμένου να διασφαλίζεται ότι το ευρωπαϊκό πιστοποιητικό γονικής ιδιότητας περιλαμβάνει τη δυνατότητα για περισσότερους από δύο γονείς”…
Πάρτε και τα σχετικά συνημμένα…
Καταλάβατε τώρα;
Κυριολεκτικά θα χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα!
Εκεί το πάνε! Ειδικά για τις χώρες που έχουν ήδη εξισώσει τη συμβίωση ομοφύλων με γάμο!
Κι αυτός είναι ένας ακόμα λόγος να καταψηφίσουμε αυτό το νομοσχέδιο για να μην αναγκαστούμε λίγο αργότερα να αποδεχθούμε – για λόγους “ισότητας” και “συμπεριληπτικότητας” πάντα – τέτοια τερατώδη σχήματα.
Ας ξέρουμε λοιπόν, που θα οδηγήσουν αυτά που ψηφίζουμε…
Θέλετε και το πιο σημαντικό ακόμα;
Κι έρχομαι στην παράταξή μας τώρα…
Στο νομοσχέδιο αυτό τι έκαναν οι ευρωβουλευτές μας της ΝΔ;
Έκαναν αποχή!
Γιατί έκαναν αποχή;
Είναι άποψη της παράταξής μας οι «πολυγονεϊκές οικογένειες»;
Είναι επιλογή της παράταξής μας να δίνεται πιστοποιητικό γονέα σε όποιον το «ισχυριζεται», ή σε όποιον το παιδί ισχυρίζεται ότι είναι γονιός του;
Και τι θα κάνει η κυβέρνηση της ΝΔ που υποτίθεται ότι δεν επιθυμεί σήμερα τον «Γονέα ένα και Γονέα δύο» και «την παρένθετη μητρότητα» στα ομόφυλα ζευγάρια, όταν έλθει στο Συμβούλιο η τελική έγκριση του Κανονισμού;
Θα ασκήσει βέτο η Ελλάδα;
* Άκουσα επίσης κάποιους να λένε, ότι, εν πάση περιπτώσει, ο γάμος των ομοφύλων και η τεκνοθεσία είναι λέει “δέσμευση” της παράταξης.
Ε λοιπόν, ΔΕΝ είναι «δέσμευση»!
Ποιά ακριβώς “δέσμευση” έχουμε αναλάβει;
Στο πρόγραμμα της ΝΔ αναφερόμαστε “στα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ”. Έτσι γενικά.
Καμία αντίρρηση να δεχθούμε τα δικαιώματα και των ΛΟΑΤΚΙ και κάθε κοινωνικής ομάδας. Επαναλαμβάνω, καμία αντίρρηση…
Άλλωστε έχουν ήδη γίνει πολλά για τους ΛΟΑΤΚΙ. Και μάλιστα από τη δική μας κυβέρνηση. Αλλά αυτό ΔΕΝ σημαίνει ότι θα δεχθούμε Ο,ΤΙΔΗΠΟΤΕ καθένας διεκδικεί ως “δικαίωμά” του.
Και πάντως ΠΟΤΕ δεν δεσμευτήκαμε ότι θα αποδεχθούμε ΟΛΑ όσα οι ΛΟΑΤΚΙ διεκδικούν ως “δικαιώματα”.
Εν πάσει περιπτώσει, σε μια κοινωνία,το λέω ξεκάθαρα,
κάθε «θέλω» δεν μπορεί να γίνει και «δικαίωμα»…
Ακόμα, στα πιο αναλυτικά κείμενα της ΝΔ που παραπέμπουν στα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ, υπάρχει κάποια αναφορά στο “γάμο των ομοφύλων ζευγαριών” με φράσεις όπως “ενδεχομένως” και “ίσως” και «τυχόν θεσμοθέτηση».
Ξέρετε το “ενδεχομένως” και το “ίσως” ΔΕΝ αποτελούν πολιτική “δέσμευση”.
Αντίθετα η ΝΔ έχει ήδη εκφραστεί – και υπό την παρούσα ηγεσία της μάλιστα, το 2018 – ΚΑΤΑ της αναδοχής παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια. Όταν το σχετικό νομοσχέδιο το είχε προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ…
Δηλαδή, τότε δεν δεχθήκαμε την “αναδοχή” – που σημαίνει κάτι πολύ μικρότερο και λιγότερο δεσμευτικό – και τώρα δεχόμαστε ξαφνικά κάτι πολύ πιο σοβαρό και βαρύ, την πλήρη τεκνοθεσία;
Θέλετε να πείτε, ότι εμείς που ήμασταν αντίθετοι και προς την απλή “αναδοχή” τότε, σήμερα αποφασίσαμε να πάμε στην πλήρη τεκνοθεσία;
Μου είπε κάποιος ότι αυτό είναι δήθεν «υποχρέωσή» μας, γιατί ανήκουμε στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, στο ΕΛΚ.
Του θύμισα πώς όταν πέρασε ο γάμος των ομόφυλων ζευγαριών στη Γερμανία το 2016, ψήφισαν εναντίον του τα περισσότερα μέλη του Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος!
Πρόκειται λοιπόν, για πρωτοβουλία που καμία υποχρέωση δεν έχουμε να το ψηφίσουμε επειδή ανήκουμε στο ΕΛΚ…
Άλλωστε, να τι είπε πρόσφατα ο Χάρης Γεωργιάδης, Πρόεδρος σήμερα του Ινστιτούτου «Γλαύκος Κληρίδης», και πρώην αναπληρωτής Πρόεδρος του Κυπριακού ΔΗΣΥ – που ανήκει επίσης στο ΕΛΚ:
Οφείλουμε «να απορρίψουμε τις υπερβολές της woke κουλτούρας, που έχει φτάσει στο σημείο να αμφισβητεί την έννοια των φύλων και της οικογένειας και η οποία προσπαθεί να φημώσει την Ελευθερία στο όνομα της Ελευθερίας! Εάν η Κεντροδεξιά δεν ξυπνήσει από το λήθαργό της και δεν αποβάλλει τα δεσμά που έχει επιβάλλει η ίδια στον εαυτό της, τότε φοβάμαι ότι έρχονται δύσκολες μέρες για τη Δημοκρατία».
Όταν μιλάμε λοιπόν για “δεσμεύσεις”, να θυμόμαστε τι πραγματικά μας δεσμεύει απέναντι στην κοινωνία.
Αλλιώς, όχι μόνο δεν την εκπροσωπούμε…
Την μπερδεύουμε και την εξοργίζουμε…
Και με αυτό φτάνω στο τελευταίο σημείο:
Κατά τη δημόσια συζήτηση αυτού του νομοσχεδίου, κάθε αντίθετη άποψη προς το νομοσχέδιο αντιμετωπίστηκε με απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς – και για την αντίθετη άποψη και για τα πρόσωπα που τόλμησαν να διαφωνήσουν.
Απαξιωτικοί χαρακτηρισμοί όπως “ομοφοβικό παραλήρημα”, “σεξιστής”, “ακροδεξιός” κλπ.
Αυτό είναι επικίνδυνο για τη Δημοκρατία.
– Να σας θυμίσω, για παράδειγμα, ότι εναντίον του νομοσχεδίου είναι και το ΚΚΕ. Είναι “ακροδεξιό” και το ΚΚΕ; Τρελαθήκαμε τελείως;
– Έχω ακόμα το παράδειγμα των δηλώσεων ενός κληρικού που οι πάντες σε ολόκληρο τον κόσμο, σέβονται απολύτως. Του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας Αναστάσιου. “Ομοφοβικός, παραληρηματικός” και αυτός;
Και με την ευκαιρία: Δεν είναι «σκοταδισμός» και «παπαδαριό» η Ελληνική Εκκλησία! Πιστεύεις δεν πιστεύεις – εγώ πιστεύω – δεν έχεις δικαίωμα να ασχημονείς σε βάρος της Εκκλησίας. Η Πολιτεία είναι διακριτή από την Εκκλησία, ναι, είναι! Αλλά η Εκκλησία έχει αναφαίρετο δικαίωμα να λέει τη γνώμη της. Δεν μπορεί ο καθένας να λέει τη γνώμη του εκτός απο την Εκκλησία! Δεν μπορούμε να απαξιώνουμε μιαν Εκκλησία που κράτησε ορθιο το Έθνος μας και σήμερα κρατά όρθιο τον Ελληνισμό σε ολόκληρο τον κόσμο.
Ακούστε, άλλωστε τι είπε ο Απόστολος Δοξιάδης. ‘Ολοι τον γνωρίζουν…
Υποστήριξε πως «αντι η συζήτηση να γίνει σφαιρικά και επιστημονικά, γίνεται υπό την πίεση ενός άκρως μαχητικού λόμπι».
Θύμισε επίσης, το άρθρο ενός λαμπρού κληρικού και παιδοψυχιάτρου, και υπογράμμισε πως άλλο φιλελεύθερη κοινωνία, κι άλλο κηνύγι μαγισσών.
Ακριβώς αυτό: Εδώ έχουμε κυνήγι μαγισσών!
Και πέραν από τους κληρικούς:
– Ένας από τους πιο σημαντικούς εν ζωή Έλληνες φιλοσόφους και τακτικός συνομιλητής του Πρωθυπουργού, ο Στέλιος Ράμφος, βγήκε και τοποθετήθηκε εναντίον του νομοσχεδίου, υπογραμμίζοντας ότι τα παιδιά έχουν ανάγκη από πατέρα και μάνα, όχι από “φροντιστές” που τα αγαπάνε…
Κι ότι «φιλελευθερισμός δεν σημαίνει ότι μπορεί ο νοσοκόμος να γίνει γιατρός, επειδή φροντίζει και αγαπάει τον ασθενή»!
“Ομοφοβικός” και ο Ράμφος;
– Κι ύστερα υπήρξαν και πολλά δημόσια πρόσωπα από τον ευρύτερο χώρο της Αριστεράς, που πήραν αντίστοιχη θέση. Όπως ο προερχόμενος απο τη ΔΗΜΑΡ και διατελέσας υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ, Γιάννης Πανούσης.
“Ακραίος και σεξιστής” και ο Πανούσης;
Τι έγινε; Τρελαθήκαμε εντελώς;
Ή μήπως τελικά έχει δίκιο ο δημοφιλής Δημήτρης Σταρόβας που είπε τις προάλλες στην τηλεόραση, ότι ζούμε πλέον το bullying της αντίθετης άποψης!
– Και εγώ δεν θα ψηφίσω το νομοσχέδιο!
«Ακραίος» κι εγώ; Που έστειλα σιδεροδέσμια τη Χρυσή Αυγή στη Δικαιοσύνη και μπήκαν όλοι φυλακή; Όταν τότε διάφοροι – μη λέμε ονόματα – και κεντρώοι και αριστεροί, με παρότρυναν να μη το κάνω; Κι οταν κάποιοι έκαναν πέντε χρόνια να βρούν αίθουσα να τους δικάσουν;
«Ακραίος» εγώ; Όντως τρελαθήκαμε εντελώς…
Κι όταν τέτοια πρόσωπα υφίστανται τέτοιο bulling, φαντάζεστε τι μπορεί να συμβαίνει με απλούς βουλευτές.
Γιατί υπάρχει κανονικό bulling!
Εγιναν και σχετικά «φροντιστήρια» μάλιστα.
Όπου μεταξύ άλλων, ειπώθηκε ότι πρέπει να ψηφίσουμε το νομοσχέδιο αυτο γιατί «ανήκουμε στη Δύση», λέει…
Επειδή εγώ πάλεψα να «ανήκουμε στη Δύση» – και το πλήρωσα πριν λίγα χρόνια – να σας πω ότι ΔΕΝ πρέπει να μπερδεύουμε τη Δύση με τις παθογένειές της. Στη Δύση υπάρχουν και χώρες που το απέρριψαν. Όπως υπάρχουν και χώρες που το ξανασκέφτονται. Στη Δύση, ακριβώς επειδή είναι χώρος Ελευθερίας, ψηφίζονται διάφορα πράγματα και κάποια αναθεωρούνται στη συνέχεια. Ανθίζουν πολλά λουλούδια και κάμποσα αγκάθια. Σε κάποιες χώρες της Δύσης κυριαρχεί το woke culture, η κουλτούρα της αποδόμησης των πάντων. Που προκαλεί ήδη μεγάλες αναστατώσεις παντού και τάσεις για αναθεώρηση. Είστε σίγουροι ότι θέλετε να μιμηθούμε όλα όσα ψηφίζουν κάποιες χώρες της Δύσης;
Ανήκω στη Δύση ΔΕΝ σημαίνει ότι μαϊμουδίζω κάθε συρμό, κάθε μόδα που μας έρχεται.
Και εν πάση περιπτώσει, δεν είδα να γίνονται αντίστοιχα κομματικά φροντιστήρια για το δημογραφικό για παράδειγμα, όπως έγινε για το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών. Και λέω για το δημογραφικό γιατί – όλοι το ξέρουμε – αποτελεί την κορυφαία απειλή για το Έθνος μας….
Ούτε είδαμε φροντιστήρια για την Παιδεία, όπου τώρα ανοιχτά μποϊκοτάρονται οι εξετάσεις των φοιτητών από ακραίους. Ούτε για την Ασφάλεια. Ούτε φροντιστήρια για το Αγροτικό. Ούτε φροντιστήρια για την Εξωτερική Πολιτική. Ούτε φροντιστήρια για την Ακρίβεια…
Και το χειρότερο, σε αυτά τα φροντιστήρια για το τωρινό νομοσχέδιο, μπερδεύτηκαν οι «ζυμώσεις» με τις… πιέσεις! Και κάποιες φορές, με ανεπίτρεπτες πιέσεις. Εν όψει μάλιστα μιας ψηφοφορίας, υποτίθεται, «κατά συνείδησιν»…
Κι ύστερα, πέρα από τα φροντιστήρια, τα δήθεν παραληρήματα, τους δήθεν ομοφοβικούς και το «κυνήγι μαγισσών» που γίνεται, σας θυμίζω και κάτι ακόμα:
Όλοι οι ομοφυλόφιλοι δεν συμφωνούν πάντα με τις απόψεις των ΛΟΑΤΚΙ.
Ο ηθοποιός Χρίστος Σαμαρδάνης, που δυστυχώς έφυγε από κοντά μας πριν λίγα χρόνια, είχε πει το εξής συγκλονιστικό:
«Την ημέρα του Gay Pride μου ζήτησαν από ραδιοφωνικό σταθμό να μιλήσω, αλλά τους είπα ότι δεν συμφωνώ… Κανείς δεν μπορεί να είναι περήφανος για το τι κάνει στο κρεβάτι του…Περήφανος μπορείς να είσαι για….χίλια δύο άλλα πράγματα. Θα μου άρεσε να νιώθω περήφανος για τον εαυτό μου για κάποια ανθρώπινα χαρακτηριστικά μου. Δεν νιώθω περήφανος που είμαι gay, ούτε εσύ πρέπει να νιώθεις περήφανος που είσαι straight. Να είσαι περήφανος επειδή είσαι τίμιος, καλός άνθρωπος, ή καλός πατέρας.»
Πόσο διαφορετική είναι αυτή η στάση από τις κακούγουστες ακρότητες που ακούμε συνήθως;
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Μήπως ο γάμος των ομοφύλων ζευγαριών είναι ένα μέτρο “εκσυγχρονισμού” των κοινωνιών που πρέπει αναπόφευκτα να ακολουθήσουμε;
Μην είστε και τόσο σίγουροι.
Και μην είστε τόσο έτοιμοι να ακολουθήσετε οποιαδήποτε συρμό ή μόδα…
Την απάντηση την έδωσε ο Στέλιος Ράμφος:
«Στην Ολλανδία – είπε ο Ράμφος – υπάρχουν σωματεία παιδόφιλων που κάνουν οργανωμένες εκδρομές σε χώρες με χαλαρά ήθη. Το ότι χώρες προηγμένες οικονομικά έχουν θεσπίσει τέτοια μέτρα, όπως η Ολλανδία, δεν σημαίνει ότι δεν κάνουν λάθη. Οπότε δεν μπορούμε να παίρνουμε τοις μετρητοίς Ο,ΤΙ εκείνες αποφασίζουν. Κάνουν κι εκείνες μεγάλα λάθη».
Από την άλλη πλευρά, όπως κατέθεσε στην Ειδική Επιτροπή της Βουλής η Καθηγήτρια της ψυχολογίας Παιδιών και Εφήβων κα Καλλιόπη Προκοπάκη:
«Στις νομοθετικές αποφάσεις πρέπει να είναι σαφές αν η προτεραιότητα δίνεται στις διεκδικήσεις των ενηλίκων, ή στο συμφέρον των παιδιών… [Αλλιώς] Τέτοιες αποφάσεις… οδηγούν σε αχαρτογράφητα νερά”
Αυτά λέει η κα, Προκοπάκη. Και πάντως δεν μπορούμε να πειραματιζόμαστε σε βάρος αθώων παιδιών. Κάποιες φορές μάλιστα, να πειραματιζόμαστε με τις ψυχές αγέννητων παιδιών…
Γιατί τα παιδιά δεν είναι πειραματόζωα!
Ας ξέρουμε λοιπόν τι ψηφίζουμε…
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Αυτό που μας ζητείται να ψηφίσουμε σήμερα, άμεσα αφορά ελάχιστους. Αλλά οι ουσιαστικές επιπτώσεις του θίγουν τους πάντες. Ανοίγει διάπλατα την πόρτα να γίνουν μελλοντικά πράγματα που η πλειοψηφία της Ελληνικής κοινωνίας δεν τα επιθυμεί. Αλλά θα συμβούν. Και το νομοσχέδιο αυτό τα διευκολύνει να συμβούν…
Αν το ψηφίσετε θα στείλετε ένα μήνυμα στην κοινωνία, το οποίο δεν θα τη φέρει πιο κοντά στους εκπροσώπους της. Θα την απομακρύνει. Και θα την απογοητεύσει…
Πιστέψτε με, δεν το θέλετε αυτό!
Κοιτάξτε τι γίνεται σε άλλες δυτικές, φιλελεύθερες κοινωνίες.
Πολώνονται επικίνδυνα και ωθούνται στα άκρα.
Όσο ποτέ στο παρελθόν!
Χάνοντας την εμπιστοσύνη τους σε αυτούς που τους εκπροσωπούν.
Και την ώρα αυτή, αντί να ανακόψουμε το δρόμο στα άκρα, αγριεύουμε τους Έλληνες πολίτες.
– Είναι δικό μας χρέος, σε αυτήν εδώ την αίθουσα, να ξεχωρίζουμε τι είναι αληθινός εκσυγχρονισμός και τι είναι απλώς μια εφήμερη και επικίνδυνη μόδα.
– Τι είναι μάχη ιδεών και τι είναι ιδεοληπτική εμμονή.
– Τι είναι «συμπεριληπτικότητα» και τι είναι βίαιη επιβολή των απόψεων μιας μειοψηφιας στην κοινωνία.
– Τι είναι αληθινό δικαίωμα και τι είναι καταχρηστικός δικαιωματισμός.
-Τι είναι Δύση και τι είναι παθογένειες της Δύσης…
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Από το 1977 μέσα σε αυτή τη Βουλή, έχω δει πολλές ιδεοληψίες που εμφανίστηκαν ως “προοδευτικές τομές”.
Και μετά απέτυχαν ή χρεοκόπησαν ή ξεχάστηκαν.
Σε όλα αυτά τα χρόνια είδα πολλά – αλλά ΠΟΤΕ δεν είδα ένα τόσο ζοφερό τοπίο για τη Δύση συνολικότερα, όσο σήμερα.
Τόσο ζοφερό για την ίδια την Ευρώπη, στην οποία πιστεύουμε
– και τόσο τραυματικό για τις αρχές της φιλελεύθερης δημοκρατίας,
τις οποίες όλοι υπηρετούμε.
Αναλογιστείτε τα αυτά. Γιατί καθώς διολισθαίνουμε σιγά-σιγά στο λεγόμενο woke culture, σε αυτές τις θεωρίες “αποδόμησης των πάντων” – αποδόμησης των συνόρων, αποδόμησης της οικογένειας, αποδόμησης των συλλογικών μας ταυτοτήτων και πατρίδων – οδηγούμε τον κόσμο στον απόλυτο Κυνισμό!
Τον στρέφουμε εναντίον μας. Και στέλνουμε πολλούς στους εχθρούς των φιλελεύθερων αξιών.
Κύριοι της Κυβέρνησης,
Δεν κάνετε έτσι στροφή στο “Κέντρο”.
Δεν είναι «Κέντρο» η ανατροπή της οικογένειας,
δεν είναι «Κέντρο» η κατάργηση της Μάνας και του Πατέρα.
δεν είναι «φιλελευθερισμός» να δίνονται παιδιά προς τεκνοθεσία σε… «κοινόβια».
Δεν είναι «προοδευτισμός» οι πολυγονείκές οικογένειες».
Δεν είναι «εκσυγχρονισμός» η θεωρία των 69 φύλων.
Δεν είναι «προαγωγή του Πολιτισμού», να διαβάζουν παραμύθια Drag Queens σε παιδάκια του Δημοτικού ή του Νηπιαγωγείου.
Δεν είναι «μεταρρύθμιση» η προσχώρηση στην κουλτούρα της αποδόμησης των πάντων, στο woke culture.
Αυτά όλα ΔΕΝ έχουν καμία σχέση με όσα πιστεύει η συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού λαού.
Και – το σημαντικότερο – όλα αυτά δεν έχουν καμία σχέση με την Παράταξή μας και τις Ιδέες μας.
Που είναι Φιλελεύθερες, είναι Πατριωτικές, είναι Ευρωπαίκές, είναι Δυτικές, αλλά δεν μιμούνται κάθε ακρότητα που μας έρχεται απ’ έξω…
Δεν ενώνεται έτσι ο Ελληνικός λαός!
Δεν ενισχύεται έτσι η Ενότητα του Έθνους μας. Προσχωρώντας σε θολές ιδεοληψίες και σε έναν επικίνδυνο δικαιωματισμό.
Μην ξεχνάμε ότι και η Συνθήκη των Πρεσπών πέρασε επί ΣΥΡΙΖΑ, αλλά με τον Ελληνικό λαό απέναντι! Και σήμερα, από την τότε πλειοψηφία της Βουλής, βρίσκονται εδώ μέσα μόλις 17 βουλευτές!
Δεν πρέπει, λοιπόν, να χάσουμε την επαφή μας με την πραγματικότητα.
Δεν πρέπει να χάσουμε την επαφή μας με τον κόσμο της παράταξής μας.
Δεν πρέπει να σπρώξουμε την κοινωνία στα Άκρα…
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Σκεφτείτε τα όλα αυτά.
Η ψήφος σας σήμερα ακουμπάει όχι μόνο τη δική σας συνείδηση.
Ακουμπάει τη συνείδηση, την Ψυχή και τις αγωνίες, ολόκληρου του Ελληνικού λαού…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου